Boekentips van Boekhandel Riemer

Ik hoop zo vurig dat er een vervolg op deze roman komt. Wat gaat er verder gebeuren met Metin en zijn familie? Gaat hij Joan weer ontmoeten? Gaat hij nog weer terug naar San Francisco? En krijgt hij eindelijk een keer haar op z’n tanden? Het is zo’n heerlijk verhaal en zo knap dat je na 667 bladzijden alleen maar verder wilt… De rode draad is de relatie van Metin, uitwisselingsstudent uit Amsterdam en de kwetsbare Joan uit Sacramento. Maar daarnaast herbergt het boek tal van andere korte verhalen die bijna op zichzelf staan: de docenten op de universiteit, zijn verjaardagsfeest in het park, zijn hilarische huisgenoten, het bezoek aan de schrijver die Joan bewondert, zijn thuissituatie in Amsterdam,  etc etc. Het is zo’n volle, rijke roman, die je nog lang gaat koesteren in je hart.

Ellen leidt een nogal versnipperd, ongeordend en ongrijpbaar leven. Ze heeft een weinig opheffende jeugd gehad met een moeder die haar -vanuit een rigide geloofsopvatting en -uiting- klein hield en kleineerde waar ze maar kon. Ze zoekt zingeving in haar werk, maar ze lift mee op andermans werk en know-how en is zichzelf totaal kwijt. Ze stort zich dan op een liefde met Julian, dat echter misloopt. Later in het boek, als Ellen en Julian beide getrouwd zijn met een ander, probeert Ellen het opnieuw, maar ook dat mislukt. Haar liefdesleven met haar man Marc is nogal gezapig en Ellen heeft twee geliefdes buiten haar huwelijk. Niet verwonderlijk dat dit het werkt. Melodramatisch wordt haar personage tot op de laatste bladzijde neergezet. Knap, droevig verhaal waarin opvoeding, het gebrek aan zelfrespect en vertrouwen, het leven bepalen van een eenzame vrouw.

Een verrassend boek. De cover is wat moeilijk te plaatsen, maar gewoon lezen en er ontvouwt zich een heerlijk fantasierijk verhaal. De personages, onder meer schakers die simultaan schaken tegen De Speler, krijgen te maken met wonderlijke fenomenen, zoals een ruimteschip (cover), zichzelf bedienende schaakstukken en Een Speler die niet te verslaan is en die te pas en te onpas opduikt. Die Speler kun je al lezend zelf in gaan vullen. Een bewoner van een andere planeet? Een messias? In elk geval wil hij de mensheid wat duidelijk maken. Als we niet als aardbewoners gaan samenwerken, zal de planeet snel ophouden te bestaan. Je kunt het boek lezen als een fantasy-achtige vertelling met spanning en leuk personen of je kunt de moraal ervan meenemen en ermee aan de slag gaan in je eigen leven. Zeer origineel boek in elk geval.

In het oog verhaalt over de liefdes van Nicola, een wetenschappelijk onderzoekster van bacteriën in een lab. Ook haar voorbije relaties moet ze onderzoeken om ze te begrijpen. Ze is een eigenzinnig en onafhankelijk mens en wordt niet graag beïnvloed in sociale processen. Nadat ze net is verlaten door de mooie B, ziet ze Louis in een café. Hij raakt haar dusdanig dat ze hem volgt en leert kennen. De relatie die ze krijgen is zeer echt, ongewoon en vooral liefdevol. Deze roman gaat over het niet willen voldoen aan andermans verwachtingen en anderen echt willen zien, zonder angst of de manipulerende mal van een bezitterige blik. Een waardevol boek – ik vond het prachtig!

Cognetti vond zijn inspiratie voor deze roman in het album Nebraska van Bruce Springsteen, het eerste album dat hij volledig alleen schreef en speelde, akoestisch ontdaan van alle onnodige extra’s. Dit is ook hoe ik dit boek zou omschrijven. Aards, zoals het leven kan zijn, met zijn duistere en moeilijke kanten. Cognetti gebruikt de natuur en de manier waarop deze zich staande moet houden in een harde wereld als een parallel voor het verhaal van de hoofdpersonen. Een geschiedenis van het dal en een verhaal over twee broers, een vrouw en hun overleden vader. Een verhaal over alcohol, de rivier, de bomen, twee wilde honden en vooral een over het leven. Een prachtig boek vol melancholische rust. 

Mega-populaire fantasy serie (vooral op TikTok). Violet is kleine, jonge vrouw die zich met boeken wil bezig houden. Haar moeder, de generaal-directeur van oorlogscollege heeft echter anders bepaald: ze moet opgeleid worden als drakenrijder. De helft van de eerstejaars overleeft het niet maar onze hoofdpersoon natuurlijk wel. Voorin het boek wordt gewaarschuwd voor oorlog, verwondingen, dood, vergiftigingen, obsceen taalgebruik, seksuele handelingen. Behalve het laatste (niet tegengekomen in dit deel)  klopt het. Het is heftig, spannend en goed verzonnen: draken gaan een binding aan met mensen en deze rijders mogen tochtjes maken op de ruggen van de monsters. Geen pleziervaart want er dreigt overal gevaar van niet gebonden collega’s, corrupte wing- en jaloerse squadronleiders. Het leest als een trein en je weet als je dit hebt gelezen, dat er draken bestaan.

Dit boek is een eerbetoon aan de vrouwelijke verpleegkundigen die (meestal vrijwillig) naar Vietnam gingen om te helpen, vaak met amper adequate training. Wat die vrouwen daar hebben meegemaakt is echt onbeschrijfelijk. En dan komen ze terug in de Verenigde Staten en willen ze hun verhaal kwijt om vervolgens voor gek versleten te worden: “Er waren geen vrouwen in ‘Nam.” Frankie wordt er letterlijk ‘gek’ van en krijgt met het dan nog onbekende en soms controversiële PTSS te maken. Het boek maakte diepe indruk op me. Zeker je tijd waard!

Voor mij het boek van het jaar. Wat een schitterend, intrigerend, spannend, mysterieus en ontroerend debuut is dit. We maken kennis met Isabel, die in een groot huis woont, alleen. Ze ontmoet af en toe haar broers Hendrik en Louis. En ze heeft een huishoudster Neelke die op haar tenen loopt want Isabel is nogal dwangneurotisch als het om haar huis gaat: niets mag van zijn plek, servies van haar moeder wordt angstvallig bewaakt. Gedurende het hele boek blijft er een mysterieuze mist rondom de persoon van Isabel hangen. Dat wordt slechts voor een deel verklaard en weggepoetst, als Eva (een van de vele vriendinnetjes van broer Louis) bij haar komt wonen. Wat doet Eva hier? Wat wil ze? Heel langzaam ontstaat er een toenadering tussen die twee en zelfs meer dan dat. Maar wat nu? En waarom slaat Isabel helemaal door en jaagt ze Eva zelfs weg als ze ontdekt dat Eva lepeltjes en servetten steelt? Ontwapenend en emotioneel ingetogen geschreven, waardoor je geen letter wilt missen. Groots!

Het achtste boek van Angela Marsons met Kim Stone in de hoofdrol. In Engeland zijn ze al bij boek 18. Ik weet niet of ik het zo lang interessant blijf vinden maar nu verveelt het nog geen moment. In dit deel gaat het om een private school waar groepjes (klaver, schoppen, harten en ruiten) de dienst uitmaken. Om erbij te komen moet je van goede (financiële) huize komen en als je uitgenodigd wordt is weigeren not-done. Als je dat wel doet ontstaan er problemen. En dat is zacht uitgedrukt want er vallen doden onder de leerlingen. De schoolleiding wil vooral haar naam zuiveren en de school openhouden. Stone stapt in een mierennest vol intriges. Heerlijk en zoals we gewend zijn: een verrassende ontknoping.

Alles wat Brokken aanraakt wordt goud. Hij pakt een onderwerp, verdiept zich erin en schrijft er een prachtig boek over. Deze keer is het Hotel Spaander in Volendam. Ik kende het niet (ben dan ook geen kunstliefhebber of -kenner, maar het blijkt al dat dit sinds 1881 een wereldwijd vermaarde kunstenaarskolonie te zijn, met name voor schilders. Brokken behandelt de levens van diverse schilders; hun redenen om naar Volendam te komen, de schilderijen die ze er maakten en de liefdes, relaties die ze er vonden. Vrijwel elke bladzijde wordt geïllustreerd door een afbeelding van een schilderij waarover geschreven wordt. Een heerlijke leesbeleving en zeker niet alleen voor schilderijen-minnend Nederland,

Monsters – dilemma’s van een fan gaat over de vraag “wat doen we met prachtige kunst van monsterlijke makers?”. Uiteraard geeft de auteur geen eenduidig antwoord op haar eigen vraag, maar ze gaat er wel diep op in, deels aan de hand van haar eigen ervaringen. Op die manier toont ze aan hoe persoonlijk de reactie van mensen op ‘monsterlijke kunstenaars’ is. Als fan van Woody Allen’s films doet ze haar uiterste best om dat te scheiden van de monsterlijkheid van de maker, maar als vrouw die is opgegroeid met een stiefvader maakt Woody Allen’s ‘relatie’ met zijn jonge stiefdochter haar woedend. Zo brengt elke lezer/kijker/liefhebber zijn of haar eigen biografie met zich mee bij het beleven van kunst én kunstenaar. Een interessant boek met goede eye openers, en bovendien uiterst relevant in deze tijd, waarin we toch steeds meer geconfronteerd worden met de menselijkheid en monsterlijkheid van onze favoriete makers.

Milouska ken je misschien nog van Zembla, het Jeugdjournal of Wie is de mol. Maar het persoonlijk leven achter het succes zag je nooit. En nu kun je het lezen. Wat een drama. Een vader die haar moeder neersteekt, een leven vol discriminatie en veel jaloezie en wantrouwen in de familie. Hoewel je je een souffleur waant in haar privé-leven, overheerst het gevoel dat ze openhartig haar verhaal vertelt. Het is niet verwonderlijk dat ze in een alcoholversclaving terecht komt, maar wel een groot wonder dat ze er helemaal bovenop komt. En dat vind ik ook het doel van dit boek: een mens heeft blijkbaar zoveel veerkracht dat elk ongeluk en elke tegenslag overwonnen kan worden.  Zeer aangrijpend boek.

In de categorie Eretribune Van De Klassiekers. Terwijl haar debuut De Wetten doorgaans als haar beste en meest succesvolste boek wordt gezien, is “Jij zegt het” mijn ultieme Palmen favoriet. Het boek is in 2015 uitgekomen en na het herlezen (voor een interview met haar) nog net zo sprankelend en meeslepend als bij de release ervan. Palmen laat Ted Hughes het verhaal vertellen van de liefde van zijn leven: Sylvia Plath. Dit schrijversechtpaar spreekt tot de verbeelding. Twee beginnende schrijvers vinden elkaar, kennen armoede en andere tegenslagen, maar de liefde overwint alles. Totdat Hughes verliefd wordt op een ander, maar tegelijkertijd wel van Sylvia blijft houden. Plath steekt echter haar hoof in de gasoven en pleegt zelfmoord. In alle biografieën en boeken over dit echtpaar (Palmen heeft ze alle 80 gelezen!), komt Hughes er -zwak uitgedrukt- bekaaid vanaf. Connie Palmen beschrijft hun leven alsof ze er zelf bij was en dan krijg je in prachtig proza een echt beeld van deze geliefden. Ontroerend.

Saba is zijn broer en vader kwijt. We weten niet waarom, maar hij gaat op zoek. De corrupte autoriteiten helpen niet en krijgen argwaan. De politie is namelijk ook op zoek naar hen. Zijn broer Sandro laat een cryptische omschrijving achter, net zoals ze vroeger ook deden. Hun vader laat een duidelijke boodschap achter: volg mij niet… Vanaf het moment dat hij in zijn taxi stapt is Saba een grote vriend van Nodar. Dit is een schitterend personage. Hij is gek op zijn vrouw hetgeen zich soms uit in heftige ruzies. En hoewel hij Saba lijkt te verraden, helpt hij hem tot in de dood. Schrijnend, liefdevol, historisch interessant, ontroerend en een prachtig tijdsbeeld van Georgië. Kortom: een verbluffend mooi debuut. Kanshebber om het mooiste boek van 2024 te worden, maar er komen er nogal wat bij natuurlijk.

De ondertitel “Het wonderlijke leven van Marie Tussaud” dekt de lading maar er is zoveel meer. Het verhaal wordt verteld door Marie, de kunstdocente van Prinses Elisabeth. Ze leert het vak van wassenbeelden maken geleerd van haar oom. Als krachtige vrouw die haar eigen keuzes maakt, vertelt ze de geschiedenis van Parijs Versailles in de turbulente en wrede 18e eeuw van Vrijheid, gelijkheid en broederschap. Vol historische details van het leven aan het hof, maar ook van de ‘gewone man”, ontpopt ze zich als positieve , oplossingsgerichte en vergevingsgezinde hoofdpersoon. Daardoor weet ze uit de gevangenis te ontsnappen, een liefde los te laten. Ze vindt uiteindelijk haar man. Waar ze weliswaar niet van houdt, maar die haar wel de wereldberoemde naam schenkt. Met die naam vlucht ze naar Engeland en de rest is geschiedenis. Een prachtige historische roman die boeiend blijft tot de laatste bladzijde. Het boek is gebaseerd op haar memoires, die na haar dood zijn gevonden.

Nadat ik haar 2e en 3e boek had gelezen was ik groot fan en bewonderaar. Dat betekent dat ik haar debuut ook nog moest lezen natuurlijk. Wat een auteur! Drie zeer van elkaar verschillende verhalen, maar allemaal zo mooi en knap. Oostwaarts heeft als fundament het gegeven dat haar oma opgroeide in een NSB-gezin, geïnterneerd werd en op 49-jarige leeftijd in een inrichting overleed. Suze heeft een kind van een Duitser ((Heindert) en wordt daarvoor met de nek aan gekeken. Haar vader waarschuwt vriend en vijand voor zijn dochter zodat ze steeds met haar zoontje moet vluchten. Een zeer aangrijpend verhaal, veelal geschreven vanuit het gezichtsveld van Heindert. Voor Middelbare scholieren is het daardoor ook ideaal  lezen voor de lijst.

Niet wars van clichés, maar wel met een heerlijke originele ontspannen stijl geschreven. Het is een verzameling van eerder verschenen columns en juist het voorspelbare is eigenlijk heel bruikbaar. Je zegt bij heel veel dingen je die leest “O Ja, logisch”, maar je vergeet ze vaak te gebruiken. Ze heeft mooie logica, zoals het maken van DONE lijstjes. Word je veel vrolijker van dan van TO DO lijstjes. En NEE zeggen kan je makkelijker als je de vraag beantwoordt: zou ik het doen als ik het vanavond zou moeten doen? En wil je soms dingen echt of wil je ze willen? Dat is een groot verschil. Vermakelijk en gemakkelijke eyeopeners.

Een historische roman waarin je je helemaal kunt verliezen. Katelijne is een zeer vooruitstrevende en intelligente vrouw die een brouwerij runt. We bevinden ons in de 13e eeuw en het dorpje Alkmaar heeft het zwaar. De inwoners vechten tegen de West-Friezen en ze hopen op stadsrechten zodat ze zich beter kunnen verdedigen. Het helpt dat de weduwe Katelijne het liefje is van Koning Willem en (mede daardoor) krijgt Alkmaar haar stadsrecht. Maar als Katelijne zwanger blijkt te zijn van Willem, ontvouwt zich een drama dat een paar honderd bladzijdes duurt en waarvan je op het puntje van je stoel zit. Spanning, dramatiek en ook interessante historie over onder meer het dorpje Amsterdam op palen, het (on)leven van een basterdkind en de continue burgeroorlogen in De Nederlanden. Katelijne is een verzonnen personage maar past naadloos in de bloedige en armoedige 13e eeuw. Topboek.

Dit boekje is de weerslag van een reis. Een reis naar Oekraïne om 7 auto’s (zie cover) te brengen naar dat land. Samen met o.a. Tommy Wieringa gaat Jelle het oorlogsgebied in. Wieringa doet er inspiratie op voor Nirwana en Brandt Corstius voor dit boek. Het is bewonderingswaardig hoe ze dit volbrengen. We lezen politieke reflecties, leren de mensen (en hun leed) onderweg kennen en -mocht je het nog niet weten- Rusland wordt gerund door weinig menselijkheid en veel incompetente, niet voorspelbare “leiders”. Historisch reisverslag van een zeer integere journalist. 

Auteur ten Cate is de oprichter van de Daklozenwandelingen. Hij legde contact met daklozen en hun verhalen liggen ten grondslag aan dit levensechte verhaal. Met Rogier is niets mis. Hij is een gezonde Hollandse jongen, die verkering krijgt, een knappe kop heeft en van zijn vader houdt.  Maar gezonde Hollandse jongens kunnen ontsporen door “onvoorziene omstandigheden”. En dat zijn er nogal wat. Als zijn vader een nieuwe vriendin krijgt en ze zijn verjaardag vergeten. Als hij door nieuwe geboortes nergens meer rust krijgt in zijn “eigen huis”, geen enkele aandacht en liefde meer krijgt en uiteindelijk het huis uitvlucht. Als hij als 15-jaruige op zichzelf woont in een afgedankt stacaravan, blijkt dat zwaar tegen te vallen. Als hij thuiskomt gaat het helemaal mis… Levensecht voor en door jongeren.
 

Spiegeldagen is het tweede boek van Mark H. Stokmans. Het kan los gelezen worden van het eerste deel. Ging het eerste deel over Herman die zich een bestaan in Spanje ging toe-eigenen, deel twee is voornamelijk het boek van Pepa, zijn geliefde, en Ruben zijn kleinzoon. We maken een grote sprong in de tijd. Opa Herman is dood en Ruben is makelaar en door zijn broer, zus en moeder belast met de verkoop van het landhuis in Spanje. Gaandeweg het boek groeien de twijfels: doet hij hier goed aan? En kan hij het zomaar verkopen terwijl Pepa spoorloos verdwenen is maar wel mee moet beslissen? Het boek is zo knap geschreven, waarbij de flashback, die nog verder teruggaan dan het begin van Land van Echo’s, je een prachtig wijds panorama geeft van persoonlijke verhalen, vete’s, liefdes en vriendschappen. Een leesbelevenis om nooit te vergeten.

Haar vorige boek Wij waren de Vickersons vond ik een van de mooiste boeken van vorig jaar. En reikhalzend keek ik uit naar Rio. Op geen enkele manier valt het tegen. Het is een fantastisch verhaal, nu gesitueerd in de jaren 20 van de vorige eeuw, in Brazilië.  Inspecteur Eliades moet een moord op een jongeman (Rico) oplossen. Er zijn diverse gegadigden: zijn hospita, die zich aan Rico opdrong. Zijn geliefde Maria. Of heeft toch de Senhora er iets mee te maken? Op zeer subtiele manier worden de andere verhaallijnen door het whodunit gegeven heen verweven. De politieke situatie van Brazilië met veel opstanden (de Tenentes) leer je goed kennen en de intriges van Artura (de zus van Maria) die een relatie krijgt met Eliades maakt het zeer gecompliceerd met een onverwachte climax die de boektitel verklaart en die je nooit meer vergeet. Subliem.

De Syrische Muzoon Almellehan is 14 als ze met haar familie haar land ontvlucht vanwege de oorlog. Ze komt in een vluchtelingenkamp in Jordanië terecht waar ze zich volledig inzet voor het recht op onderwijs voor kinderen, en dan met name meisjes. Een aangrijpend, inspirerend en krachtig verhaal! Een goed geschreven roman is fijn, maar het zijn vooral de autobiografische verhalen die diepe indruk op mij maken. Vorig jaar las ik de autobiografie van de Afghaanse Zarifa Ghafari en nu is er dan dit boek van deze ‘Malala of Syria’, zoals ze ook wel genoemd wordt. De leeftijdsaanduiding voor dit boek is 10+, maar dit boek is ook heel goed leesbaar voor volwassenen (en dat is een understatement)! 

De cover en de titel dekken de lading volledig van dit boek. Isadora is danseres van beroep, aan het begin van de vorige eeuw. Maar er beweegt meer in en aan haar. Ze heeft een relatie met Edward, een eigenzinnige vrijbuiter, die haar zwanger maakt. Deze mooie beweging in haar lichaam zorgt ervoor dat ze haar werk niet meer kan doen. Ze verruilt de volle zalen voor de eenzaamheid in een strandhuis alwaar ze haar kind ter wereld wil brengen. Edward is getrouwd en hoewel hij veel om haar geeft, komt hij te pas en te onpas bij haar. Zij probeert uit alle macht een onafhankelijke vrouw te zijn (ongetrouwd in 1906 is dat een hele uitdaging) en het is natuurlijk de grote hamvraag van de schitterend geschreven verhaal, of dit gaat lukken. Aanrader van de bovenste plank.

James Welmoed en Elizabeth van Elzenburg zijn de hoofdrolspelers van dit prachtige, soms onnavolgbare drama. Er is een keur van figuraten die het hun moeilijk maakt. Ze zijn gek op elkaar, maar trouwen elk met een ander, maar verliezen elkaar nooit uit het hoofd. Via omwegen gaat Welmoed haar helpen maar totaal niet zoals je het verwacht. En dat is nog wel het mooiste van deze wervelende, stormachtige roman die je op onnavolgbare manier laat springen in de tijd en de gedachtenspinsel van haar hoofdpersonen. Een leeservaring die zich niet snel laat meten met een ander.

Wat een heerlijke feelgood roman. Elfie runt een chocolaterie Sawade (nog steeds bestaande wereldberoemde chocolade-naam) op Unter der Linden (nog steeds de mooiste laan van Berlijn). De oorlog dreigt, Joden worden al met de nek aangekeken en de liefde gaat waar-ie niet gaan kan. Je volgt een aantal mensen, gedurende drie dagen in 1936. Vooral de hoogbejaarde dame Conte. die haar levensverhaal verteld aan Elfie, is een heerlijk personage. Deze Duitse auteur woont zelf in Berlijn en is historicus en ze zet een simpel, maar mooi verhaal neer.

In elke schoolklas zit een leerling die te maken heeft met seksueel misbruik. Rinke kende ook iemand: Lenneke. Ze dacht het en zei niets. En zo ook de familie, vrienden, de kerk. Dit boek vertelt het verhaal van Lenneke, maar ook dat van jou en mij, de wegkijkers. Dit boek kan helpen om ervoor te zorgen dat we NIET wegkijken maar vragen stellen, aan gaan kaarten bij instanties en hulp bieden. Het goedgeschreven boek lees je in een avond uit maar blijft hopelijk veel langer op je netvlies staan en ik hoop dat je na het lezen voelsprietjes gaat gebruiken in je omgeving. Een boek dat zeer welkom en (helaas) noodzakelijk is om kennis van te nemen.

Hanna Bervoets heeft altijd iets mysterieus, onheilspellends in het karakter van haar boeken. Dit boek heeft dat ook. Het is uitermate geschikt om voor je lijst te lezen (niet te dik, jongeren waarmee je je kunt identificeren). In een niet omschreven plek is er IETS gebeurd waardoor er een zware mist hangt waarin je niet wilt of kunt zijn. Het gevolg is dat een aantal jongeren (een filmploeg) opgesloten zit in een schoolgebouw. Dan ontvouwt zich een onvoorstelbaar en gruwelijk verhaal. Het eten raakt op, de lichamen begeven het bijna. Waar eindigt dit? Heel langzaam vervagen normen en waarden. En je vraagt je aan het einde van het boek af: wat zou ik zelf doen? Boek om nooit te vergeten.

Terechte winnaar van de boekhandelsprijs 2024. Op grond van de cover wat moeilijk in te schatten verhaal, maar wat een prachtig tijdsbeeld van de oude Sovjetunie gaat hier achter schuil. Aan de hand van een keur aan wonderlijke en onvergetelijke personages (in het bijzonder Pavel en de verteller Dani) krijgen we een brok geschiedenis mee van de val en het  verval van de politieke situaties in Rusland met haar socialistische en communistische gedachtengoed. Vooral wat het doet met de gewone mensen (De Onzichtbaren) in lampenfabrieken en restaurants, waar Dani gaat werken. Het is indringend beschreven alsof je ernaast staat te werken. En dat het “gewoon” door een Nederlandse auteur is geschreven, maakt het boek zeer bijzonder en uniek. Deze auteur is een grote aanwinst voor het Nederlands taalgebied.

Sanne van Rij is journalist en op de website van De Correspondent staan regelmatig essays van haar, waarbij ze de psyche van de mens en met name die van haar zelf, beschouwt. In uitgebreide vorm komen deze reflecties in haar autobiografische roman terug. En wat een verhaal is het geworden. Zo intiem, zo dicht op de huid, bijna gênante inkijk in haar leven. De rode draad is haar moeder: haar leven en de geplande dood. Hoe dat doorspeelt in haar relaties met Jona, haar vader en haar vrienden.  Het is nergens te zwaar of te zwaarmoedig, waarschijnlijk door haar mooie lichte schrijfstijl, humor en feelgood touch die er op een of andere manier ook inzit. Knap werk.

Een meeslepend psychologisch verhaal over misdaad en wraak. Matthew Blake weet het verhaal meesterlijk op te bouwen. Je blijft vol spanning lezen en pas op de laatste bladzijden wordt duidelijk hoe het verhaal geregisseerd is. Wie is het slachtoffer en wie de dader, wie is de prooi en wie de jager? Na het lezen van dit boek zul je heel anders denken over de werking van het menselijk brein, het vermogen om te manipuleren en de nachtmerries in de slaap, maar ook vooral bij het ontwaken. 

De doorleefde hoop, uit de ondertitel, krijg je als je eerst onder ogen durft te zien wat er aan de hand is met onze wereld (en met name de klimaatcrisis). Als je je dat vervolgens realiseert, kun je rouwen en in aktie komen. Lysanne concludeert dat je moet doen wat je moet doen, ook al weet je dat het geen zin heeft. Dat ‘doen wat je moet doen’ is voor ieder mens verschillend, maar dat kan zijn: geen vlees meer eten, tweede hands kleren kopen, met de seizoenen mee-eten etc. Nergens zegt ze wat je MOET doen, maar ze verbaast zich wel als mensen hun schouders ophalen als ze het over het kapot gaan van de wereld hebben. En zelf vindt ze het heel moeilijk om met deze stervende aarde in het vizier, hoopvol naar bijvoorbeeld de toekomst van haar kind Boas te kijken. Een belangwekkend boek waarin naar het wankel evenwicht van hopen en vrezen wordt gezocht.

Een feelgood roman waarin de liefde natuurlijk thuishoort maar Atkins slaagt er altijd in om de balans door te laten slaan naar de goede kant. Evenals haar vorige boek (Een hemel vol sterren) is het niet te voorspelbaar. Gemma staat alleen voor het altaar maar haar aanstaande is nergens te vinden. In flashbacks lees je hoe ze elkaar leren kennen. En hoewel Gemma zegt dat Finn nooit zoiets zou doen, brokkelt haar rotsvaste geloof toch af als anderen zeggen dat “hij je heeft laten vallen.” En daarbij komt ook nog eens dat we hem leren kennen als iemand die zichzelf geen geluk gunt. Hij zegt een goede baan op, hij stopt zijn goedlopende restaurant, allemaal omdat hij rondloopt met een groot schuldgevoel. En kon hij de mooiste dag van zijn leven niet aan? 

“De bergen zingen” was al een even prachtige als pijnlijke Vietnam-geschiedenis en haar nieuwe boek is dat wederom. Ook weer gesitueerd in Vietnam. Twee zussen Trang en Quynh hebben grote zorgen om hun ouders (armoede, ziekte) en via een vriendin krijgen ze de tip om in een bar te gaan werken (“Alleen maar  drankjes inschenken…”) en zo hun ouders te onderhouden. Het is het begin van een hartverscheurend familiedrama en tevens (andere verhaallijn) het verhaal van bastaardkinderen, geboren uit de samensmelting van Vietnamese dames en Amerikaanse soldaten. Het stuk (vergeten) geschiedenis in combinatie met realistische personages maakt dit boek zeer de moeite waard om te lezen.

Hanna Bervoets is een eigenzinnige, soms wat vreemde eend in de literatuur-bijt. Haar boeken zijn soms moeilijk te duiden door lezende critici. Maar juist het niet in hokjes kunnen plaatsen van haar oeuvre maakt haar zo interessant. En in haar dikste boek ooit, is dat zeker zo. We leren Jodie, een van de hoofdpersonen en vertelster van het verhaal, kennen. Haar partner Daniel is overleden. Het boek is een grote flashback. Ze hadden met z’n tweeën een stichting die zich inzette voor mensen die slecht of niet goed behandeld werden door een arts. Ze zorgen voor doorverwijzingen en dagen artsen zelfs voor het gerecht. Met dat laatste slaat Daniel door en komt hun relatie op scherp te staan. En het hele boek staat vol relationele problemen, uitdagingen, jaloezie, hechte vriendschappen en schuldgevoelens.  Een zeer meeslepend verhaal dat je geen minuut loslaat en nog heel lang zal nazinderen in je hoofd.

Voor liefhebbers van cosy fantasy: een genre waarbij het vooral draait om alledaagse momenten, maar dan in een epische fantasy-wereld. Baldree is een meester in dit genre, zoals hij al liet zien met Legends & Lattes. Dit boek gaat over hetzelfde personage, Viv, maar dan jaren eerder. Als Viv tijdens haar werk als ‘bounty hunter’ gewond raakt strandt ze in een slaperig stadje aan de kust. Ze wil er zo gauw mogelijk weer weg, maar dan raakt ze bevriend met boekverkoper Fern, en besluit ze Fern te helpen met het opknappen van haar boekwinkel. Maar zelfs daar ligt het avontuur op de loer…

“De diepst verborgen herinnering van de mens”, zijn vorige roman viel in diverse landen in de prijzen. Zijn nieuwe boek is zeker zo goed. Hij is een Franstalige Afrikaan uit Senegal, alwaar zich dit aangrijpende verhaal zich ook afspeelt. We maken kennis met de verteller en de hoofdpersoon van het verhaal: Ndene. Hij is geobsedeerd door de haat jegens homofielen in zijn land. Ook begrijpt hij niet dat hij niet meer mag lesgeven over zijn favoriete dichter, die ook homofiel zou zijn. De onverdraagzaamheid van de Islamieten in zijn land kan hij en wil hij niet begrijpen. Helaas wordt hij er zelf ook slachtoffer van want het gerucht (“De Onontkoombare Opmars Van het gerucht”) gaat dat hijzelf homolief is. Hij vlucht met Rama naar de kust maar gaat toch weer terug, met al de gevolgen vandien… Een mooi boek maar een waarschuwende vinger richting georganiseerde radicale Godsdienst erbij.

Dit is het boek van een vergeten oorlog. Saoedi-Arabië en diverse andere landen in oorlog met Jemen. Journalist Dirk Wanrooij is journalist en vertelt het verhaal van zijn vrouw Sara Ishag, maar vooral komt de geschiedenis van het nog steeds verscheurde land Jemen in beeld. Het is daarmee een autiobiografisch geschiedenisboek dat je wil wakker schudden. De oorlog werd gesteund door veel Westerse landen en zij zijn daarmee mede schuldig aan het -onterecht- onderwerpen en verwerpen van Jemen. Een vergeten geschiedenis, waard om te lezen en weer op je netvlies te hebben. Waardevol.

Dit boek vertelt het verhaal van Salama, een 18-jarige farmaciestudente in Syrië. Als de revolutie uitbreekt verliest ze haar familie, en wordt ze als vrijwilliger in het ziekenhuis al gauw gedwongen om chirurgische ingrepen te doen. Het is het rauwe verhaal van een land in oorlog, van de verschrikkingen die onschuldige mensen ondergaan. Dit wordt tot in detail beschreven; je kunt niet stoppen met lezen terwijl je eigenlijk liever wegkijkt omdat het zo afschuwelijk is. Heel eerlijk weet de schrijfster te omschrijven wat onderdrukking doet met mensen. Het is een verhaal over gebrokenheid, kracht, maar vooral hoop en liefde. Een prachtige romance bloeit op tussen de puinhopen van de stad en je blijft tot de laatste bladzijde gespannen of het verhaal een goed einde zal hebben. Dit citaat uit het boekt omschrijft mooi waar in het verhaal hoop uitgehaald wordt: “Elke citroen zal een nakomeling voortbrengen en de citroenen zullen nooit uitsterven.” 

Het 2e boek van Katja Bongers. Een nog onbekende auteur, maar ze verdient het om ontdekt te worden. Haar eerste boek was een thriller-achtig verhaal dat zich o.a afspeelt in Australië. Het 2e boek “Legataris” is een hilarisch verhaal over onterving en manipulatie. Een gezin waarvan de verteller (Wouter) de enige  persoon is die een vertrouwensrelatie heeft met zijn vader. En dat is wel nodig want de rest van het gezin probeert hun vader (liefst letterlijk) monddood te maken. Het boek zit knap in elkaar met intriges die uiteindelijk in het voordeel van Wouter eindigen, maar daar is wel heel wat voor nodig… 

Connie Palmen is filosoof en schrijver. Die combinatie springt in al haar boeken in het oog. Wat weet ze veel en wat is ze belezen. In deze verzameling van reeds in beknopte vorm in de Volkskrant verschenen essays behandelt ze auteurs die ze bewondert. Sylvia Plath bijvoorbeeld. Ze beschrijft haar leven prachtig, kruipt in haar huid als ze voelt en schrijft. En Palmen mag en kan dat. Hoewel Plath maar 1 boek heeft gepubliceerd zijn er tientallen boeken over haar geschreven en Palmen heeft ze alle 80 (!) gelezen. Petje af. Maar nog bewonderingswaardiger is het hoe zij over deze en andere voor mij soms volslagen onbekende schrijvers vertelt. Je raakt gefascineerd en nieuwsgierig naar meer. Haar sporen heeft ze sinds haar sublieme debuut De wetten, al dubbel en dwars verdiend maar ze behoort wat mij betreft nu zeker tot de belangrijkste auteurs in het Nederlands taalgebied.

Als je Wikipedia bekijkt is hij toneel- televisie- en filmacteur en zanger. Je kent hem wellicht van Gooische Vrouwen of de film over het leven van Herman Brood “Wild Romance”, waarin hij Brood speelt. Maar als schrijver debuteert hij en lezen we over zijn eerste 17 jaar op deze aardbol. Wat een jeugd: constant van hot naar her, geen veiligheid, veel (al dan niet agressief) gedrag dat een kind niet aan kan. In een creativiteit geduwd die hij niet zelf koos en veel eenzaamheid. Hij beschrijft het vermakelijk en soms afstandelijk, zodat wijzelf onze conclusies mogen trekken. Bottomline is evenwel dat hij ‘het enige kind was in een zee van verklede volwassenen.”  Als het een roman was zou je zeggen: beetje vergezocht allemaal, maar hij heeft het allemaal meegemaakt. Autobiografisch drama in optima forma.

Vooropgesteld: dit is geen boek waar je vrolijk van wordt want alle hoofdpersonen hebben een ellendige jeugd, vervelende gezinsleden of irritante collega’s. Maar het is spannend en bevat een intrigerende thematiek. In Ierland is er een -overigens geheel door de auteur verzonnen- traditie van slachters die door het land trekken en ritueel een rund slachten voor de boer. Het boek begint met een foto waarop een van de slachters op gruwelijke manier is opgehangen aan een vleeshaak en in de loop van het verhaal lezen we wie en waarom dit is gebeurd. De droevige personages en de vele onverwachte verwikkelingen maken het een leeservaring die de moeite waard is.

Wat een vermakelijk verhaal. Je werkt bij de administratie van een groot bedrijf en maandelijks schrijf en schuif je met een slinkse boekhoud-truc wat geld opzij voor jezelf. Je bent ermee begonnen toen je een bedrag moest ophoesten, waar vooral je vrouw niets van af mocht weten. Zodra je merkt hoe gemakkelijk dit gaat, schroef je de bedragen omhoog. Je maakt vrienden door de rondjes in de kroeg. Je vrouw krijgt altijd geld van je als ze er om vraagt. Je bent alom geliefd, zelfs in het bedrijf waar je steelt wordt je volledig vertrouwd en ben je een van de meest betrouwbare werknemers. En je lezers die dit boek in handen hebben hangen aan je lippen. Maar toch voelen ze dat het ergens fout kan gaan… Feelgood met een glimlach.

 

 

Van de best verkopende auteur allertijden moet je natuurlijk wel iets gelezen hebben. Dit verfilmde boek is een heerlijk Christie pur sang. Een halloweenfeestje wordt voorbereid en we leren alle hoofdpersonen van de school kennen (leerlingen, docenten etc). Joyce is maar kort hoofdpersoon, want nadat ze opgeschept heeft over een moord die ze heeft zien plegen, wordt ze vermoord. Geweldig hoe alle scenario’s worden langsgelopen en Poirot uiteindelijk de schuldige weet te vinden. Zoals alleen Christie dat kan, is het net even anders dan je verwacht had. Heerlijke feelgood crimi.

 

Wat een fantastisch boek is dit toch!
Toen ik Frankenstein jaren geleden moest lezen voor mijn studie had ik daar absoluut geen zin in. Met de beelden van Hollywood bewerkingen in mijn gedachten leek het me maar een eng boek. Een bizar boek is het zeker, maar wat een oprecht verrassend en prachtig verhaal! Opnieuw werd ik volledig gegrepen door de geschiedenis van wetenschapper Victor Frankenstein die, gedreven door zijn ambities, een wezen creëert waarover hij al snel de controle verliest. Auteur Mary Shelley neemt je vervolgens mee in de belevenissen van dit naamloze ‘monster’, die op zijn beurt vooral wordt gedreven door zijn verlangen naar verbinding. De prachtige zinnen, natuurbeschrijvingen en weergave van emoties maken dat dit nog steeds een van mijn favoriete boeken is. Heb ervan genoten om het opnieuw te lezen, een absolute aanrader!

De Correspondent geeft steevast relevante non-fictie uit. Ook deze nieuwe, van journalist Rob Wijnberg is zeer informatief. De bottomline is saamhorigheid, samen de waarheid maken en vooral delen (laatste zin van het boek) . Er is nooit 1 waarheid en de media laat ons een andere waarheid zien dan de werkelijkheid. De toon is zeer positief geladen en zou de ondertitel De meeste mensen deugen 2.0 kunnen meekrijgen. (Hij haalt Bregman ook aan). Al met al een een zeer waardige reflexie op onze ingewikkelde maatschappij in een wereld die er -weliswaar slecht- maar nog niet verloren voorstaat.

Zo’n prachtig cadeau-boekje op rijm is dit. Het gaat niet specifiek om kerst maar vooral de dagen erna. Of zoals Marte, het meisje dat het verhaal helemaal vertelt, zegt:

“Dat geldt trouwens voor elke dag

en elke nacht voortaan

Als je denkt dat je me nodig hebt,

dan kom ik eraan.

Een lief rijm-verhaal over gescheiden ouders, verplichte kerst en uitzien naar niets hoeven. 

 

Wat een geweldig boek! Beroemd hersenchirurg Jaap zit met zijn vrouw in het vliegtuig naar Israël. Hun dochter is zoek en de zin van hun huwelijk ook. Jaap weigert jaar na jaar dat zijn dochter Lea is omgekomen en laat archeologen elke grot in Israël onderzoeken op sporen naar zijn dochter (en vriend). Dat kost hem miljoenen. Die heeft hij echter genoeg, mede doordat hij een schier onmogelijk operatie heeft gedaan bij een dochter van een sjeik. Maar hij komt niet veel verder. Hij geeft niet hoog op van de mensheid en van zijn gids/helper Avi hoort hij dat ook terug: ‘Mensen zijn maar immorele naakte apen”. En dat is Leon de Winter ten voeten uit. En hij gaat verder: honden zijn veel slimmer. En Jaap krijgt contact met Ibrahim die hem heel dicht bij zijn dochter gaat brengen. Deze hond communiceert met hem. Natuurlijk weet hij (en wij) dat dit niet kan maar toch gebeurt het. Je leest het toch? 

In 2018 schreef van der Zijl de thriller De Val Van Annika. Rijke mensen zijn anders is het 2e boek in een trilogie, maar kan gemakkelijk los gelezen worden (heb ik ook gedaan). Ik kende van der Zijl niet als thrillerschrijver nog maar het beviel me goed! In haar eerste boek is de Duitse politica Annika afgezet om een schandaal. In dit boek probeert ze zich te rehabiliteren (lees: wraak te nemen). In het ziekenhuis ontmoet ze een agent die haar gaat helpen. Hoewel de twee verliefd worden op elkaar, zit er nog wel wat tussen… Het zit lekker in elkaar met jaloezie en spanning als door onbeantwoorde appjes blijkt dat Martin opgesloten is (door een ander wraakzuchtige vrouw). Zieligheidsroem is misschien wel het samenvattende woord voor hetgeen Annika aan het doen is. Het is de vraag of ze dat bereikt.