Boekentips van Boekhandel Riemer

Met Pachinko brak de Amerikaans-Koreaanse Min Jin Lee door. Han is het boek dat ervoor verscheen en dus eigenlijk haar debuut is. En het is zeker zo goed. Lee blijft dicht bij haar roots want het verhaal gaat over Koreanen die leven en werken in Amerika. Het is een boek om in te wonen: af en toe werken en andere verplichtingen doen, maar dan snel weer naar huis. En wat een verhaal! Hoofdpersoon Han keert werkeloos terug naar haar ouderlijk huis, waar ze letterlijk door haar vader het huis uit wordt geslagen. Ze gaat naar haar vriend, die echter met 2 Koreaanse dames in bed ligt. Berooid van geluk en geld trekt ze bij een vriendin in om haar leven weer op de rit te krijgen. Dit lukt moeilijk omdat ze wonderbaarlijke keuzes maakt. Net als het allemaal wat (te) soap-achtig dreigt te worden, trekt Lee een prachtige flashback uit de kast over haar ouders, met name over haar strenggelovige moeder die op een zangkoor zit. De dirigent maakt misbruik van haar, wat de doortastende Han later rechtzet. Het verhaal dendert door en laat je na 633 bladzijdes dakloos achter, op zoek naar een ander huis. Maar deze leeservaring zal je niet snel vergeten.

Na 22 jaar is dan eindelijk zijn eerste roman “Buiten de wereld” vertaald en hier uitgekomen. “Engelen vallen langzaam” zou de opvolger worden en daarbij is het qua romans gebleven. Hij schreef na de 2 romans zijn meesterwerk “Mijn Strijd”, een autobiografische reeks van zes dikke pillen over zijn leven en veel beschouwingen over zijn leven. Hij kan tot in de kleinste details verhalen vertellen met tientallen zijwegen waarvan je je afvraagt waar die heen weg. Met de reeks Seizoen (Herfst, winter etc.) ben ik afgehaakt. Ik wilde zo graag weer fictie van hem lezen en was dus blij dat zijn allereerste roman uitkwam. Wat een verhaal! In de 855 pagina’s gaat het om Henrik die verliefd wordt op een leerling, dat is de enige rode draad in het verhaal. In zijn 4e deel van Mijn Strijd (“Nacht”) vertelt hij over zijn leraarschap en dat hij verliefd is op een leerling; zo komt fictie en non-fictie dus erg dicht bij elkaar. Naast dat smeuïge liefdesdrama zijn er de vele Knausgard-zijwegen en lees je o.a. over zijn ouders, over Dante, over een vrouw waarmee hij getrouwd is (waarschijnlijk een droom). etc. etc. Je moet wel een lange adem hebben, stevig in je literaire schoenen staan en zijn bokkesprongen willen volgen. Dan heb je wat moois in handen. Ik heb genoten.

Rouwverwerking. Dat is het centrale thema van dit boek. Iedereen die een verlies van een geliefde met zich meedraagt, herkent zich in de hoofdpersoon Yui. Ze zegt: “Het leven is een slijtageslag, met de tijd creëerde het talloze barstjes en maakte je kwetsbaar. Maar juist daardoor werd je geschiedenis bepaald en kreeg je zin om verder te gaan om te zien wat er later zou gebeuren”. Dit boek heeft veel van dit soort prachtige zinnen om te herkauwen. Tegelijkertijd is het een aandoenlijk en melancholisch liefdesverhaal van Yui en Takeshi. Een universeel boek over rouwverwerking in de vorm van een roman. Dit is een boek om te koesteren, prachtig!

Meer dan vijf jaar heeft de Belg Van Reybrouck gedaan over zijn nieuwe boek over Indonesië: Revolusi, de geraadpleegde literatuur is een novelle van 30 pagina’s en de noten en het register zijn al van even grote bewonderingswaardige grootte. Deze dorre feiten kom je echter bij tientallen wetenschappelijk georiënteerde geschiedenisboeken tegen maar wat maakt dit boek zo bijzonder?
Voor dit boek interviewde hij mensen die de geschiedenis hebben meegemaakt, waardoor het leest als een biografie met vele hoofdpersonen. Hij verweeft de gesprekken met de feiten die hij op een rij zet. En dat resulteert in een bloederige, huiveringwekkende geschiedenis waar Nederland zich voor moet schamen. Hij windt er geen doekjes om. Daar waar historische romanschrijvers als Simone van der Vlugt de VOC nog aardig mooi wegzet blijft er dit boek niets van heel. Jan Pieterszoon Coen was bijvoorbeeld niet meer of minder dan een afschuwelijke dictator. Hij maakte handelsafspraken met de Indonesische eilanden en als men zich daar niet aan hield dan liep het slecht met je af: dat overkwamen 15.000 Banda Eilanders die zonder enige vorm van proces door Coen werden afgeslacht. het boek staat vol met dit soort feiten, waarvan je nooit hebt geweten (ik niet in elk geval). Van Reybrouck neemt geen stelling en dan is ijzersterk van hem. Het maakt hem een integer observator. En daarbij: de feiten spreken voor zich. Boeiend, schrijnend en heel goed leesbaar voor iedereen die van sterke waargebeurde verhalen houdt.
Dit soort boeken zorgt ervoor dat de geschiedenisboeken voor scholen herschreven moeten worden.

Het eerste werk van de Franse thrillerschrijver dat in het Nederlands(e taalgebied) verschijnt. Het is een unieke spannende psychologische roman (thriller is te eenzijdig bestempeld) zoals je nog nooit gelezen hebt. Er zitten vier lagen in dit boek. De Franse professor vertelt een verhaal aan zijn studenten: dat is dit boek. Het eiland en haar bewoners die een geheim bewaren. De hoofdpersoon Sandrine die kennismaakt met het eiland en haar eigen demomen. En tot slot: inspecteur Damien die het allemaal moet uitzoeken en op een gegeven moment zelf onderdeel wordt van dit psychologische drama. Dit is zo razend knap geschreven dat je constant op het verkeerder been gezet wordt. De wereld die je in een hoofdstuk hebt gelezen wordt totaal omgekeerd in het volgende hoofdstuk. Mocht je niet van thrillers houden, lees dan dit en je bent verkocht. De uitgever zegt: “Voor de fans van Karin Slaughter, Lee Child, J.D. Barker en Thomas Olde Heuvelt”. Dat vind ik totaal geen aanbeveling want dit boek is veel gecompliceerder, minder gruwelijk ook. Daarnaast: Loubry overstijgt het niveau van deze schrijvers ruim.

Er wordt Robert Harris veel tekort gedaan. Zijn boeken worden nog steeds als thrillers betiteld terwijl hij sublieme historische romans geschreven heeft over de Romeinse tijd (Cicero trilogie), een schitterende Scienfe Fiction roman (De Tweede Slaap) en nu een prachtige roman uit de W.O. II. Deze roman gaat over het afschieten van honderden V-2 raketten, vanuit Scheveningen naar Engeland. De hoofdstukken wisselen steeds van perspectief: de Duitsers die met alle problemen vandien de V2’s lanceren en de Engelse wiskundige dames die uitrekenen waar de v2’s afgeschoten worden en waar ze mogelijkerwijs terecht gaan komen. Harris laat beide verhalen op zeer verrassende wijze bij elkaar komen op het einde van het boek. Het is informatief (nooit geweten hoe het precies zat met die v2’s) en de relationele verhaallijnen zijn levensecht. Wederom genieten!

Er wordt Robert Harris veel tekort gedaan. Zijn boeken worden nog steeds als thrillers betiteld terwijl hij sublieme historische romans geschreven heeft over de Romeinse tijd (Cicero trilogie), een schitterende Scienfe Fiction roman (De Tweede Slaap) en nu een prachtige roman uit de W.O. II. Deze roman gaat over het afschieten van honderden V-2 raketten, vanuit Scheveningen naar Engeland. De hoofdstukken wisselen steeds van perspectief: de Duitsers die met alle problemen vandien de V2’s lanceren en de Engelse wiskundige dames die uitrekenen waar de v2’s afgeschoten worden en waar ze mogelijkerwijs terecht gaan komen. Harris laat beide verhalen op zeer verrassende wijze bij elkaar komen op het einde van het boek. Het is informatief (nooit geweten hoe het precies zat met die v2’s) en de relationele verhaallijnen zijn levensecht. Wederom genieten!

Wat een prachtig verhaal! Boordevol wijsheden die na een paar keer lezen tot je doordringen: “Soms ligt overdrijving dichter bij de werkelijkheid dan de waarheid”. En: “Het is nooit goed om alleen te zijn. Maar als het niet anders kan, wees dan alleen met een vriend”. En tussen alle mooie zinnen door ontvouwt zich het verhaal van de naakt aangespoelde Joe Haak. Hij ziet de Spaanse griep aankomen en gaat gigantische voorraden aanleggen van eten en drinken. Er bloeit een mooie liefde op tussen hem en Polly, de vrouw van de dominee. Er zitten mooie lessen in (redt het dorp de walvis of juist andersom?), maar al haal je er verder niets uit: het is een warm, eerlijk verhaal zonder vals sentiment met een climax van een onvergetelijke kerst op het strand. Het is een eerste vertaling van deze Engelse auteur maar laat er maar meer komen.

Het mooiste van de boeken van Hertmans is de taal. Zijn Vlaams klinkt verheven, deftig en vaak ook humoristisch. Een genot om te lezen. De inhoud van dit vaak gaat over een SS-er en zijn gezin uit Gent. Willem Verhulst zakt langzaam het dal in van Duitslands fanatieke idealisme. Hij liegt en bedriegt en gaat over lijken. Het wonderbaarlijkste van deze waargebeurde geschiedenis, is de trouw van zijn vrouw Mientje. Willem pleegt openlijk overspel maar zijn christelijke vrouw blijft voor hem bidden, ontvangt hem als hij uit de gevangenis komt en blijft God danken voor alles wat ze wel heeft. Hertmans kan als geen ander (nou Jan Brokken misschien) een onbekende geschiedenis (zoals deze) oppakken en er een waargebeurde historische roman van maken.

Wat een knap verhaal! Ross schreef dit boek in 1987 en tijd van handelen is 1996. Hij beschrijft computersystemen, waarvan hij toen nog geen weet had. En hij verzint een pandemie: het beta virus, niet wetend dat we er nu middenin zitten. Los van deze 2 wapenfeiten, is het verhaal zelf ook erg goed. Beta-lijders wonen in aparte wijken in doorsnee blokkendozen die allemaal hetzelfde zijn. Op grote computerschermen hebben ze contact met hun eigen contactpersoon. Zo vergaat het Tom die gescheiden wordt van zijn vrouw Loes met wie hij een dochtertje verloren heeft aan het dodelijke virus. Via lugubere gebeurtenissen (o.a. een live op TV uitgezonden strijd van “gezonde”mensen die op beta-lijders mogen jagen) komen ze elkaar weer tegen aan het einde van het boek. Tot op het einde verrassend en spannend. Zeer aangename heruitgave dus.

De voorkant van dit boek herinnert aan de PSP-posters die je in de jaren tachtig van de vorige eeuw overal opgeplakt zag. Het toont de naïeve en vaak ook schijnheilige ideologie van vrijheid. De schrijver verhaalt de geschiedenis van een stel idealisten (de saamhorigheidsgroep) die -hoewel supergoed bedoeld- er niet veel van bakken. Juist doordat de Boer het verhaal beschrijft zonder er een mening over te hebben, pakt dat heel goed uit. Heel veel humor, als ze zingend de natuur in gaan bijvoorbeeld. Of de hilarische taferelen als ze vooraf aan hun sessies een kwartier gaan knuffelen. En als rode draad loopt door het verhaal de liefde van Bernhard en Liza. Liza is getrouwd maar kan geen kinderen krijgen en het lijkt mooi om een ander groepslid (dat is Bernard, die stapelverliefd is op Liza)) als donorvader te vragen. Allemaal onder het mom van die vrijheid, (gelijkheid en broederschap), zou het moeten werken maar aan het einde van het boek ga je als vanzelf melancholisch nee-schudden. Heerlijk boek dat je met een glimlach op elke bladzijde leest.

De oorlog gaat pas leven als soldaten, slachtoffers, nabestaanden, een gezicht krijgen. Hoe kleiner het verhaal des te groter de impact. Monika Helfer is er in geslaagd om het verhaal van een dorp en een familie om te zetten in een emotioneel geladen relaas. De liefde, de haat en het leed dat men elkaar (on)bewust aandoet gaat door merg en been. Een dun boekje maar een grote prestatie die lang blijft nadreunen.

Voorop het boek staat Dalmau Sala, de schilder waar het allemaal om gaat. Hij is een verzonnen figuur (Falcones heeft waarschijnlijk de naam geleend van een bestaande Galerie in Barcelona, onder dezelfde naam) die leeft in een niet verzonnen wereld van Barcelona rond 1900. Je leert de rauwe geschiedenis van Barcelona kennen met opstanden tegen de Rooms Katholieke Kerk en de bourgeois. Maar vooral gaat het in dit boek om Dalmau Sala en Emma. Hun beide verhalen vormen de rode draad. In tegenstelling tot de Kathedraal en Koninging op bote voeten, is het wat verhaallijnen erg mager. Maar dat wordt goed gemaakt door het prachtige verhaal dat hij vertelt. Een liefdesgeschiedenis in optima forma.

Dit is het eerste boek van de Vietnamese schrijfster dat ze in het Engels heeft geschreven. En wat een geluk dat dit in het Nederlands is vertaald. Mocht je -net als ik- bij de Vietnamoorlog het idee hebben dat het hierbij om een zinloze oorlog van Amerika tegen de Vietnam ging, dat moet je dit boek lezen. Het land is verscheurd door die oorlog, maar nog meer door de landhervormingen en dientengevolge de afslachting van landgenoten. Bij het lezen van dit boek gaat de geschiedenis van Vietnam in je botten zitten: je voelt mee met alle burgers die zien hoe hun land in de afgrond valt. Echter, de absolute boventoon in het boek zijn de verhalen van Dieu, haar dochter Negoc en bovenal Huong. (Veer)kracht, doorzettingsvermogen en vooral liefde voor elkaar zorgen ervoor dat ze heimwee, honger en alle kwaadaardigheid die je kunt bedenken, het hoofd bieden. Met tranen in je ogen lees de laatste ontroerende hoofdstukken. Wat een prachtig boek!

Edgar Degas is een beroemde schilder. Japin schildert hem als een brombeer die niet snel tevreden is. Hij speelt het klaar om een reeds verkocht schilderij bij de rechtmatige eigenaar terug te halen omdat het niet af is, niet goed genoeg. We leren hem tegelijk kennen als verliefde man. Gedurende zijn hele leven is Estelle zijn grote drijfveer voor het zijn van Edgar Degas, Arthur Japin laat heel indringend zien hoe dit de schilder heeft getekend. Tijdens het lezen moet je de schilderijen eens googelen die hij beschrijft, dan gaat dit boek helemaal voor je leven. Het is tragisch zoals hij in mineur zijn dagen slijt als oude blinde man. In de flashbacks zie je hoe zijn broer Estelle inpikt, hetgeen plaatsvervangende boosheid en medelijden opwekt bij de lezer. En je begrijpt tegelijkertijd hoe moeilijk hij het heeft gehad. Edgar Degas en zijn schilderijen vergeet je nooit meer als je dit prachtige boek hebt gelezen.

Ruben Katz zit in de gevangenis en schrijft zijn levensverhaal op in HEMA-schriftjes met dit boek als resultaat. Familie Katz vlucht uit Rusland naar Nederland omdat zijn vader wraak heeft genomen op het overlijden van zijn zusje Liza. In Nederland stort zijn dronken vader het gezin nog meer in het ongeluk wat uiteindelijk resulteert in een scheiding van pa en ma.Ruben gaat werken bij de Armenloterij, een zogenaamde goede doelen loterij maar waarvan de kopstukken (waaronder Ruben) schatrijk worden. Hij onderhoudt zijn beide ouders en krijgt een relatie met zijn grote jeugdliefde Phaedra. Hoewel hij met vele vriendinnen en publieke vrouwen het bed deelt, wil hij alleen Phaedra hebben. Het geval wil dat Phaedra de dochter is van de grote baas van de armenloterij. Hij wordt gemaand om te stoppen met de relatie met zijn dochter. Ruben kan en wil dat niet en verliest zijn baan. Constante melancholie en ongeluk achtervolgen Ruben als hij Phaedra moet loslaten en hij een relatie krijgt met haar zus. Zijn zoektocht naar liefde en dus geluk voert hem naar Rusland waar hij lid wordt van het Russisch Front, een hilarisch en gedoemd te mislukken verhaal over infiltreren in Rusland. Het is onvoorstelbaar knap dat Waterdrinker je gedurende 600 pagina’s blijft boeien. De humor, de drama’s en de vele losers houden het constant boeiend, alsmede de vele verhaallijnen. Als lezer keer je steeds even terug in Rubens cel. Na zo’n 400 bladzijden verzucht je wel dat het nu eens tijd wordt dat je wilt weten waarom hij in de cel zit, maar dat is tegelijkertijd de spanning die er in zit. Het einde is spannend, mooi en open. Waterdrinker kan hier zo een vervolg op schrijven. Mijn zegen heeft-ie. Dit boek verdient de Libris Literatuurprijs. Er komen natuurlijk nog meer mooie boeken uit dit jaar maar dit is voor mij het mooiste boek van Nederlandse bodem tot nu toe.

Dit is de beste thriller van 2020, die ik gelezen heb.
Grid is een doorbraak in de technologie die onze gedachtepatronen verstoort en vreemde, halucinaire droomflashbacks veroorzaakt. De president van Amerika heeft er levensbedreigend last van. Wie of wat veroorzaakt het? Wie kan het stoppen?
Hoofdpersoon en verteller Josh Cain trekt al jaren met zijn been. Oog in oog en in gesprek met een verdachte komt hij ervan af. Het is een knappe realistische thriller waarin de werkelijkheid en fantasie door elkaar lopen. Josh is degene die het onheil kan stoppen.
Maar het is niet zoals je denkt: er is een dreiging en superman Josh lost het op. Verre van dat! De badguys zijn zo slecht nog niet en goodguys blijken dubbele agenda’s te hebben.
Het boek is zeer intelligent opgezet en van hoog niveau. Je moet niet even een stukje overslaan en soms moet je teruglezen. En als je het uit hebt wil je hem nog een keer lezen. Geweldig!
De namenlijst aan het begin is handig maar een lijst met begrippen (NSA, Inscom, De SEALS, DNJ, JSOC, MVW’s etc etc.) en hun betekenis zou niet misstaan hebben, al maak je het nodige echt wel uit het verband op.
Dit is qua originaliteit “Ik ben Pelgrim” in het kwadraat.

De 18-jarige Francis heeft een dwangmatige en geesteszieke moeder die hij achterlaat als hij een brief van haar leest waaruit blijkt dat hij het product is van een niet meer bestaand donor-experiment: hij is door sperma van een hoogbegaafde vader ter wereld gekomen. Hij ontmoet de psychiatrisch labiele Anne-May en samen met haar en zijn jeugdvriend Grover gaat dit drietal losers op pad. Ieder met hun eigen geheim en vol littekens van het leven. Prachtige karakterschetsen met veel humor beschreven. De twee grote vragen moeten voor Francis beantwoord worden: vindt hij zijn vader? En: wordt het wat met Anne-May? Misschien het meest geniale van deze roman is dat na het lezen ervan beide vragen met ja en nee beantwoord kunnen worden. Het leven is misschien niet meer een roulettespel of zoals op blz 166 staat: “Alles wat mogelijk is wordt uiteindelijk gedaan, hoe gevaarlijk het ook is. En ergens in je genoom zit ook bij jou een atoomboom waar je nooit meer van afkomt”.

Deze historische roman vertelt het verhaal van Ethiopië. Een onderbelichte zwarte bladzijde: naar schatting werden 1 miljoen mensen vermoord door het Berg-bewind. Het enige wat wij er nog van weten is Live Aid, waarvan nu is aangetoond dat de opbrengst hiervan in verkeerde handen is gekomen en alleen maar heeft bijgedragen tot de gruwelijkheden in Ethiopië. Tegen deze achtergrond vertelt Scholten het verhaal van de bouw van de suikerfabrieken en de heroïsche jaren van de Tukkers aldaar. Vooral de roadtrip van Fredrik en Mila, dat zich afspeelt in het nu, is prachtig. Zij zijn op zoek naar haar vader Marinus (en broertje zo blijkt later). De haat-liefde verhouding tussen die twee, het avontuur onderweg en de uiteindelijke climax, zijn een boek op zich. Na veelal pure non-fictie verhalen is dit zijn eerste grote roman en volledig geslaagd!

Dit is een boek dat een sportliefhebber aan zijn vriend of vriendin moet geven die NIET van sport houdt. Sport stelt niets voor (en daarom kijk ik er ook nooit naar): een paar mensen trappen tegen een balletje, gooien een bal in of over een netje, rijden rondjes op een circuit en eentje wint. Nou en? Volkomen on-interessant. Wat sport leuk maakt zijn de verhalen er omheen. En die vertelt Wagendorp als geen ander. Met veel humor, kennis van zaken en de kunst om het voor NIET-sportliebbers een leuk boek te maken schrijft hij geweldige verhalen. Het mooiste en langste verhaal staat in het midden van het boek. Hij laat een barkeeper in Texas het verhaal van Lance Armstrong vertellen. Het zou saai zijn als je alles gaat oplepelen van de doping, de 7 niet gewonnen tour overwinningen en het genezen van de kanker in zijn lichaam, maar zoals de barkeeper het vertelt, is het voor iedereen een onverbeterlijk sportverhaal. Zoals gezegd:ik geef niets om sport maar dit is een heerlijk boek!

Aan te raden is om eerst de epiloog achterin het boek te lezen, daarin beschrijft Brokken het ontstaan van De Blinde Passagiers (o.a. als voorbode voor Baltische Zielen), zonder iets weg te geven van het boek. Deze heruitgave mist de diepgang van zijn latere werk als het voornoemde Baltische Zielen, maar de docu-achtige stijl die hij nu hanteert in zijn boeken, vindt niet iedereen prettig. Dit is gewoon een (h)eerlijk reisverhaal zonder poespas. Hapt lekker weg, zonder herkauwen. Maar wel van een schrijver die tot de absolute top van de Nederlandse auteurs behoort.

Dit is het eerste boek uit de nieuwe Elfhame serie. Nog los van de inhoud: wat een mooi boek om te zien. De cover klopt, goud op snede bladzijden, de eerste en de laatste pagina’s bevatten prachtige tekeningen van o.a. Cardan en Jude (2 van de hoofdpersonen). Zo moet een boek er uitzien! Maar daar gaat het natuurlijk niet om. De inhoud is nog interessanter. Je volgt het leven van Jude, die het hele verhaal ook vertelt. De haat-liefde verhouding met Cardan wordt subliem uitgesponnen. In het boek zitten verrassende wendingen die je niet ziet aankomen (de Kroning van Dain vergeet je nooit meer!). De mensenkinderen worden maar moeilijk geaccepteerd door de vreemde wezens met staarten en horens. Het is een afgerond verhaal, maar bevat nog genoeg stof voor vele delen. Laat maar komen.

Ella’s levensverhaal wordt gekenmerkt door de keuzes die ze moet maken in relaties met op de achtergrond de gruwelijkheden van W.O. II. Prachtige scenes over schoonheid, relaties, schilderkunst, souvenirs en liefde. De auteur laat je anders kijken naar de natuur, de oorlog en bovenal je keuzes in het leven. Er is ALTIJD een uitweg en een nieuwe weg te vinden uit je ellende. Je bepaalt je situatie door de keuzes die je maakt, Valpy zorgt er voor dat geen cliché blijft maar levensecht door de vertelkunst in dit boek.

Een groot respect heb ik voor Tom Wright. Hij is wetenschapper en theoloog. Hij heeft wetenschappelijke boeken geschreven die voor een leuk als ik moeilijk te begrijpen zijn maar daarnaast zijn er gelukkig tientallen boeken die voor “iedereen” te begrijpen zijn. Dit boekje is er een. Heel helder en zonder omhaal van woorden beschrijft hij onze Corona tijd. Hij houdt een pleidooi om te klagen aan de hand van bijvoorbeeld de psalmen in plaats van een schuldenaar proberen te vinden voor deze pandemie.

Shafak is de meest gelezen schrijfster van Turkije. Dit is een ontroerend verhaal dat je je leven lang bijblijft. Leila (die zo uit het Lola liedje van The Kinks lijkt te zijn gestapt) is een hoer en ligt dood in een container. Haar lichaam is dood, maar haar brein leeft door en vertelt ons over haar verschrikkelijke vader, het sexuele misbruik door haar oom en het letterlijk doodzwijgen van haar gehandicapte broertje. Ze vlucht en we leren haar 5 vrienden kennen. Zij kunnen het niet verkroppen dat Leila op de (in Istabul bestaande!) “Begraafplaats der Vergetenen” wordt gedumpt. Maar wat kunnen ze doen? De liefde van deze zeer markante (o.a. een 2 meter lange transsexueel) figuren voor Leila is net als dit boek: tijdloos, wars van aanzien, ras of geaardheid. En zo prachtig zonder grove taal of omhaal van woorden beschreven: ontegenzeggelijk een van de beste romans van 2020.

Thrillerdebuut van schrijversechtpaar. Een moordaanslag in het centrum van Kopenhagen en brandstichting in een assielzoekerscentrum zijn de twee ingrediënten die inspecteur Signe en Juncker aan het werk zetten. Signe heeft een huwelijk dat aan en opknapbeurt toe is. Maar door het drukke baan, komt het er niet van. En in haar werk moet ze samenwerken met een collega die haar verkracht heeft en uiteindelijk haar leven redt. Juncker heeft een demente vader en een huwelijk dat kapot dreigt te gaan, mede door zijn buitenechtelijke misstap met een advocate. Knap in elkaar gezet verhaal en de misdaad wordt geloofwaardig opgelost. De persoonlijke verhaallijnen kunnen nog veel verder uitgewerkt worden (Ik hoop in een vervolgboek) al vindt Juncker al wel een afdoende oplossing voor zijn vader, aan het eind van het boek. Lekker boek, verveelt nog seconde.

Zit je daar als alleenstaande moeder met een paar maanden baby die je nog niet alleen durft te laten om naar de WC te gaan en dan word je besmet door het virus. De keuze tussen 2 kwaden wordt uiteindelijk een behandeling. Helemaal ingepakt wordt ze naar het ziekenhuis gereden geen minuut is ze in haar gedachte zonder haar baby. Een kennis van yoga zal op haar baby passen. Dat is althans de bedoeling. Na 4 weken komt ze uit het ziekenhuis, gaat snel naar huis. Tja.
Heerlijk spannend tussendoortje, daarna weer een echt boek.

Het gaat met digitale criminalogie al net zo als bij het milieu: Het is een enorme, niet meer weg te denken dreiging. Modderkolk’s boek heeft 11 drukken achter zich en behoort tot de best verkochte non-fictie boeken van dit moment. Het is spannend geschreven en mede door het kwakje humor, is het goed voor leken te lezen. Je moet de vaktermen (deep-packet-inspection, BES-servers, source code etc) misschien met vraagtekens lezen maar in het geheel van de vertelling snap je precies wat er aan de hand is. Het is overduidelijk aangetoond dat Rusland een beslissende rol heeft gespeeld bij de presidentsverkiezing en zonder dat was Trump nooit president geworden. Ook hebben computers ervoor gezorgd dat ruis omtrent het neerhalen van de MH17 nooit is weggehaald. En wie herinnert zich het stilleggen van het grootste Havenbedrijf ter wereld nog, in 2011? Ik niet, maar het zijn allemaal schokkende waarheden die je leest in dit boek. Als een techneut kwaad wil is heb je binnen een paar minuten een lege bankrekening en liggen al je persoonlijke bezittingen op de (digitale) straat. Tamelijk beangstigend en de grote vraag blijft (ook van de auteur): Is dit nog te stoppen?

Een indrukwekkende en treffende beschrijving van het leven van Raynor en haar man Moth. Hoewel dit boek een vervolg is op het Zoutpad, kan het ook los daarvan gelezen worden. We leren hun idealen en hun pijn kennen zonder dat het zwaarmoedig wordt want met humor bespreekt ze zware thema’s als de (angst voor de) dood. Dit alles tijdens hun tocht door Wales en Ijsland. De liefde voor de natuur komt in de kleinste details naar boven, zonder dat het saai wordt. De hoop en liefde als centrale thema’s beschrijft ze zo mooi, met zoveel poëtische zeggingskracht, dat je het boek nogmaals wilt lezen als het uit is.

De schrijfster is 27 uur en levert een debuut af dat direct een klassieker is. Grote vraag is wat je hierna schrijft, want het zal verbleken bij deze wereldliteratuur. Maar dat is van later zorg. Dit is al het goede dat een boek nodig heeft.
Prachtige proza waarvan je de zinnen soms 3 keer moet lezen voordat ze tot je doordringen (“Zijn verdriet zou draaglijker zijn vanwege het poëtische ervan en het onderdrukken van zijn verleden zou uitgroeien tot een deugd, een geheime bron van genade”‘). Tegelijkertijd blijf je doorlezen omdat je wilt weten of Midhat weer teruggaat naar zijn grote liefde Jeannette. Hij stoeit met zijn gevoel, hij zoekt zijn weg in politiek strijdgewoel van Arabieren, Joden, Christenen, Engelse overheersers en rebellen. Hij lijkt zich nergens echt thuis te voelen. Misschien is dat ook wel de grote rode draad uit dit machtige verhaal: er wordt nergens partij gekozen voor een politieke richting of geloofsovertuiging; veel belangrijker is het wat het met de mensen doet. De bijna 600 pagina’s blijven nog lang doorzinderen als je het boek uit hebt. Emotie, spanning, een brok geschiedenis uit het Midden Oosten, mooie cultuurbeschrijvingen, prachtig!

15 delen telde zijn serie Het rad des Tijds. En enkele delen hebben meer dan 1000 pagina’s. Ik kan me voorstellen dat je wel even moet slikken om daaraan te gaan beginnen. Of te testen of je de schrijfstijl van Jordan wat vindt en of zijn high fantasy wat voor je is: dit is een losstaand verhaal, geschreven ver voordat Het rad des Tijds uitkwam. Wulfgar moet zijn volk beschermen. Het kost hem bijna zijn leven en heel wat veldslagen (vergelijkbaar met de legers van Gondor en Rohan uit Lord of the Rings). Dit boek heeft gezworven langs uitgevers en is deels herschreven en uiteindelijk heeft zijn weduwe (Jordan stierf in 2007 aan een hartziekte) ervoor gezorgd dat het nu in de boekwinkel ligt. Fantasy is tijdloos, zo ook dit ijzersterk verhaal vol magie en menselijk doorzettingsvermogen. Een leuk begin als fantasy wilt gaan proberen!

De hele dag nadat ik dit boek uit had, zat ik ermee in mijn hoofd. Zag ik Shalini weer haar vader en moeder observeren, zag ik haar vertrekken naar Kasjmir en bewonderde ik opnieuw haar manier van aanpassing aan het dagelijkse buitenleven in “het verre veld”. En hoe ze gespannen is als ze uiteindelijk Bashir Ahmed, een “bijna-vriend” uit haar jeugd, weer terugvindt. Maar bovenal voel ik weer de complete desillusie aan het einde van het boek. dat alles anders is en gaat als zij -en daarmee ook de lezer- had gehoopt en gedacht. En hoewel het boek prachtig de politieke intriges, de standen en de eenvoud van India verhaalt, is het vooral een verhaal over mensen die met elkaar leven en werken. En helaas ook tegen-werken zonder dat ze zich daar altijd van bewust zijn. Je proeft in alles de Indiase cultuur. Dit debuut kenmerkt zich in eerste instantie door een staccato, zakelijke manier van schrijven. Maar juist daardoor werd ik het verhaal ingezogen. Mocht je niet snappen wat ik bedoel: lezen dit boek!