Boekentips van Boekhandel Riemer

Het is onvoorstelbaar hoe onze hoofdpersoon Alex zich hoopvol staande houdt in dit boek. Ze leeft samen met Simon maar als ze zijn auto in de prak rijdt en vervolgens samen met een feestvierder het zwembad  in springt, zet hij haar op straat. Ze heeft hem wijsgemaakt  dat ze een eigen appartement heeft maar de werkelijkheid is dat ze geen huis, geen geld en geen baan heeft. Wel heeft ze de sterke neiging tot kleptomanie en alcoholisme. En tegen beter weten (nou ja ze weet niet zoveel eigenlijk) blijft ze hopen op betere tijden. Ze maakt zichzelf wijs dat Simon haar vast wel wil terugzien na een week. Ze moet “even” zeven dagen overbruggen. En als ze dan bij Simon komt tijdens zijn feest dan…  In en in triest maar bij vlagen is het leuk geschreven verhaal ook hilarisch. Leest als een trein zonder flashbacks (ook wel eens fijn).

Bedrukt, melancholisch, verdrietig, onderkoeld verteld. Er zijn zoveel superlatieven op dit boek los te laten. Het is groots.  Een politieman in rust wordt door twee politieagenten en later ook door hun chef erbij gehaald omdat hij toch meer een cold case te maken zou hebben…  Een priester die zijn handen niet thuis kon houden bij meisjes in het klooster, was vermoord en de ware toedracht is nooit boven water gekomen. En langzaam aan komt het allemaal boven drijven. Hoe Tom zijn vrouw, dochter en zoon verloor. Hoe verkrachting het leven kan verwoesten van een heel gezin. Wat zal dit boek nog lang nasidderen in mijn hoofd.

Tessa de Loo schreef meerdere boeken over WO II (De Tweeling bijvoorbeeld) en wederom levert ze met De Stad In Je Hoofd een oorlogsdrama van hoog niveau af, dat zich afspeelt in Nijmegen. Het boek start met Amerikanen die hun (overtollige) bommen op het huis van Twan gooien, zodat hij wees wordt. We volgen zijn moeizame bestaan tijdens de oorlog, het opkrabbelen na de oorlog.  Samen met hem word je boos over het doorslaan na die wederopbouw van de stad, waarbij stijlvolle oude woningen moeten wijken voor de moderne woningbouw. Het wordt voor Twan een tweede bombardement. Knap werk, meeslepend verhaal.

Tomorrow and Tomorrow and Tomorrow (vertaald als Morgen en morgen en morgen) van Gabrielle Zevin is een prachtige roman over Sam en Sadie, die elkaar in hun jeugd in 1987 ontmoeten in een ziekenhuis, en verbintenis en troost vinden in hun liefde voor video games. Jaren later komen ze elkaar weer tegen en besluiten ze samen een game te maken, met groot succes maar ook diepe dalen als gevolg. Dit boek geeft een boeiende inkijk in de videospellenwereld, maar is bovenal een intelligente studie naar de menselijke behoefte aan verbondenheid en liefde. Met heerlijk ingewikkelde personages die je gedurende 30 jaar ziet (op)groeien en een schrijfstijl om je vingers bij af te likken is dit een boek waar ik intens van heb genoten.

Dit is het eerste deel van een trilogie (2e deel juni 2023). Het boek beslaat 30 jaar uit het leven van Wilhelm Rosenheck en zijn Almah (op de cover) waarop hij direct verliefd wordt en deze liefde bloeit (bijna…) alleen maar op tijdens de jaren dat ze trouwen en lief een leed delen. Helaas is het vooral leed, want levend als Joden in het vooroorlogse Oostenrijk is geen luizenleven. Ze willen emigreren en na spannend getrouwtrek met autoriteiten gaan ze op reis. Ze komen terecht op de Dominicaanse Republiek met de wens om door te reizen naar Amerika, maar dat lukt niet, ze blijven steken in een soort socialistische commune. Het is een heerlijk feelgood verhaal totdat Wilhelm overspel pleegt. Dat zet hun beider leven volledig op de kop. Een ontknoping die je niet voelt aankomen, maar je reikhalzend laat uitkijken naar het 2e deel.

Klein. Maar zo fijn! Een Finse auteur over het Goede en het Verkeerde land. 6 vrouwen, synchroonzwemmend en vluchtend van het Verkeerde. In de tussenhoofdstukken maken we kennis met Anita, Paulina, Sandra, Betty, Nina en Lidia. Vrouwen die al aan de Goede kant leven. Of lijkt dat maar zo? En waar is nummer 6? Een gelaagd boek, ongrijpbaar en onderkoeld geschreven. Prachtige ervaring.

De titel deed me vermoeden dat dit een venijnig feministisch manifest in novelle-vorm zou zijn. Mijn vooroordeel moest ik beschamend laten varen. Wat een leuk kleinood! Vier vrouwen, nogal verschillende van aard, leven samen. Armoedig, hongerloontjes van banen waarin ze denigrerend en sexistisch behandeld worden, maar de vriendschap houdt hen staande. Ze maken van niets (paar kaarsjes en sneetje brood) een feest en steunen elkaar door dik en dun zonder elkaar te sparen… Met humor geschreven en toen ik las dat dit in Zweden in 1908 (!) was uitgekomen kon ik het bijna niet geloven. Hoewel het schrijnend is dat de man/vrouw verhouding helaas tijdloos is: koesteren zulke boeken!

Talar is een vluchtelinge, woonachtig in Moerkapelle en later in Scheveningen. Samen met haar moeder  is ze gevlucht vanuit Iran. Het is een dicht op de huid geschreven autobiografische roman. Zelden heb ik de 2e generatie problematiek van vluchtelingen zo helder voorgeschoteld gekregen als in dit boek. De personages zijn levensecht, het is een prachtverhaal dat heel rustig opgebouwd wordt naar een escalerende ruzie met haar moeder. Doordat je gedurende het hele boek meeleeft en -voelt met het wel en wee van broers, zussen, tantes, buurvrouwen en geliefdes, begrijp je precies wat er gebeurt als het Talar allemaal te veel wordt. Ze kan het trauma van haar moeder en dat van haarzelf niet tegelijk verwerken. Zeer ontroerend, knap en heftig tegelijk.

Victoria leeft gelukkig, met haar ouders. Haar broer Seth, die opgroeit voor galg en rad, neemt ze op de koop toe. Als de moeder overlijdt, raakt vader aan de drank en ontspoort Seth volledig met desastreuze gevolgen voor Victoria en haar vriend Wilson. Ze moet noodgedwongen vluchten uit haar ouderlijk huis. Ze neemt weliswaar wat voorraad eten mee, maar uitgehongerd besluit ze om haar kostbaarste bezit (…) achter te laten bij een picknickend echtpaar. En met haar laatste krachten gaat ze weer naar huis. Ze vindt haar vader daar. Niet lang, want hij wordt ziek en overlijdt. Ze is alleen en dan dringt de vergelijking zich op met Kya, uit Daar waar de rivierkreeften zingen. Een eenzame, sterke vrouw tegenover de grote boze wereld. Ga als een een rivier vind ik nog rijker, doordachter en geloofwaardiger. Maar oordeel vooral zelf. LEZEN!

Het derde en laatste deel uit de weergaloze trilogie over De Rode Koningin, een geheime tak van de Spaanse politie. Antonia Scott is 1.55 klein maar groots in haar daden en intellect (waarschijnlijk de slimste vrouw ter wereld). Ze moet het in deze roman opnemen tegen De Witte Koning (“White” genoemd in het boek). Zijn superverrassende wendingen en gedetailleerde beschrijven zijn volstrekt uniek. Zoiets bijvoorbeeld: “In de volgende 2 seconden kreeg ze te maken met 7 verschillende emoties.” Hij beschrijft gevoelen als er een kogel in het lichaam dringt, als Antonia van een flat valt, het is allemaal ademloos mooi. In het boek moet ze 3 opdrachten uitvoeren om haar partner te redden die (letterlijk!) een bom in zijn nek heeft. Zoals het me tot nu toe met al zijn boeken is gegaan: het enige vervelende van het boek is: het gaat op een gegeven moment uit. 

Het vervolg op Phoenix is daar! Het verhaal van Kalle en Abel die vanuit de Achterhoek zich settelen in het Amerika van de 19e eeuw krijgt een prachtig vervolg. De vrienden verslaan de burgeroorlog. Kalle fotografeert en Abel schrijft erover. Het is wederom weer een heel mooie synthese tussen historische feiten en fictieve hoofdpersonen. Het heeft iets als een Achterhoeks jochie de president van Amerika ontmoet, in dit geval Lincoln. Het lijkt vergezocht maar Wagendorp weet je zo mee te nemen dat het zeer geloofwaardig is. De persoonlijke verhaallijnen zijn nodig om het verhaal niet te zwaar te maken, want de burgeroorlog en het afslachten van de Indianen -hoe gruwelijk ook- hebben echt wat fictie nodig, zodat er niet een opsomming van een Amerikaanse geschiedenis ontstaat, zoals die al zo vaak is opgetekend. E dat lukt hem weer wonderwel. Zie https://boekhandelriemer.nl/activiteiten voor auteursbezoek rondom dit boek.

Een levensechte roman over Hans. Je hebt veel te veel verhalen over de strijd met identiteit en ze komen allemaal op hetzelfde neer: het is een lang proces van het “uit de kast komen”, de omgeving accepteert het niet en de persoon in kwestie  gaat een 2e proces in van opnieuw gaan leven in een veranderde eigen en omgevingswereld. Hoe droevig ook, het verrast niet meer. Dit boek van Kluvers wel. Het klopt helemaal: Hans is gelukkig getrouwd en als ze ontdekt dat ze soms verliefd wordt op een vrouw vergeet ze dat weer gauw, vooral als ze een tweeling krijgt en met 3 kinderen en een man geleefd wordt door de dingen van alledag. Toch blijft er iets knagen… Met parellelle verhaallijnen en flashbacks (het leven bij de nonnen, de verschrikkelijke vader die zijn dochters het huis uitzet, de therapiesessies en meerdaagse trainingen) krijg je vat op en begrip voor haar leven. Prachtverhaal.

Een sekteleider (De Redder) heeft een rigide eindtijd theorie waarbij hij in opdracht van God de tegenwerkende wereld letterlijk met vuur moet gaan bestrijden en eventueel uitroeien. Zijn plan wordt gedwarsboomd door Ryevaar en medewerkers; zij ontdekken een vroegchristelijk kerk in een grot met een tekst over Jeruzalem bij de ingang. De onderzoeken die zij doen tonen aan dat Babylon in Openbaring niets anders is dan Jeruzalem en de val van die stad in het jaar 70. Er komt dus helemaal geen eindtijd. De Redder doet er alles (moorden, opblazen van bewijsmateriaal etc) aan om hen te stoppen en hun bevindingen niet wereldkundig te laten maken.  De schrijvers laten hun personages wel heel ver laten gaan in hun theorie: het NT is in z’n geheel anti-semitisch en de opstanding van Christus heeft niet plaatsgevonden, Als Christen moet je het dus echt als thriller lezen, niet als non-fictie .Het is een heerlijk spannend verhaal geworden. Het moet een trilogie worden dus in de epiloog staat de zoon van De Redder ineens op het podium. De opmaat voor het volgende deel dus.

Magnifiek, zoals de schrijfster steeds weer een nieuwe wending geeft aan het verhaal. De jaren na W.O. II, Sira vertelt als echtgenoot van een Britse spion, vanuit Palestina, Marokko, Spanje en Londen, hoe de opbouw moeizaam gaat. De persoonlijke levens vol drama, liefde, idealisme en spanning weet ze knap te verweven in de historische ontwikkelingen. Sira maakt het allemaal mee: het broeinest van volken in Israel, Franco in de mangel van Eva Perron en uiteindelijk haar leven in Marokko, waar ze een groot deel van haar leven gewoond heeft (Zie ook deel 1 “Het geluid van de nacht”. aanrader: lees eerst deel 1)

Debuut dat vorig jaar de debuutprijs won. Terecht wat mij betreft. Hij kaart thema’s aan die geschikt zijn voor Youg Adults die moeten lezen voor hun lijst, zoals zelfmoord onder jongeren en het uitkomen voor je geaardheid. De tieners die hier in het leven worden geroepen leven in een dorp met veel achterklap, jaloezie, verliefdheden, onzekerheden of wel: de jongerencultuur. Ben is de hoofdpersoon die door de zelfmoord van zijn zus, al jaren rondloopt met een schuldgevoel. Met veel empathie wordt alles beschreven. In een makkelijk-lezen stijl leent het boek zich voor besprekingen in de klas (Nederlandse literatuur).