Boekentips van Boekhandel Riemer

‘k Heb het wel vaker gezegd maar Hakan Nesser behoort tot mijn all-time top 5 van beste auteurs. Dit verhaal is er weer een van topniveau. Het humoristische inspecteurs-huwelijk Beckman-Barbarottii komt weer in aktie. Ditmaal wordt een bekende Zweedse kunstenaar vermoord tijdens een kerstweekend waarbij hij zijn 2 broers en zus heeft uitgenodigd. Is hij door een van hen vermoord om de erfenis veilig te stellen of heeft het te maken met “een gebeurtenis” van 25 jaar geleden? Schoorvoetend (bij Nesser kan het me niet langzaam genoeg gaan!) komt Barbarotti en zijn team er achter dat de broers en zus een moord op hun geweten hebben. Hun chef is blij dat er eindelijk een eind komt aan deze puzzel. Maar dan komt er (op de laatste pagina) een brief uit München

In Auvers-sur-oise bracht Van Gogh de laatste maanden van zijn leven door. Hij streek neer in een herberg en in deze roman komen de mensen aldaar en in de omgeving, tot leven, in deze historische roman. Het verhaal is natuurlijk bekend en de oeverloze discussie over zijn dood (zelfmoord of moord) natuurlijk ook. En de meeste mensen weten natuurlijk ook dat hij berooid stierf en dat zijn schilderijen nergens te slijten waren terwijl er nu miljoenen Euro’s voor neergeteld worden. Hoe kun je er dan nog iets nieuws van maken? Dit schrijversduo komt een heel eind. Ze slepen je mee in het verhaal en het is zeer geloofwaardig als ze de hoofdpersonen laten concluderen dat hij vermoord is. Maar het meest interessant vond ik de verantwoording in het nawoord. Daaruit blijkt hun gedegen onderzoek en is het geenszins een “navertellen van” geweest. Heerlijk verhaal over unieke schilder.

Inmiddels hebben we een zeer boeiende en goed bezochte avond met Paul Schenderling gehad in onze winkel in Amersfoort. Hij is een econoom met  verrassend nieuwe ideeën Hij schetst in dit boek dat we moeten kiezen voor eerlijk verdeelde welvaart tussen continenten. Als je dat leest lijkt het een utopie, maar hij maakt het zeer concreet met voorbeelden uit de geschiedenis van de economische wereld en toont aan dat we alleen door een drastische koerswijziging van Europa weer een sterk economisch continent kunnen maken. Dat moeten we doen door te kiezen voor kwaliteit in plaats van de kwantiteit (12 miljoen pakjes komen per dag van buiten Europa ons continent binnen), waardoor onder meer uitbuiting tegengegaan wordt (denk aan de kledingbranche) en duurzaamheid.van toepassing is (geen weggooi producten uit China, maar eigen duurzamere producten). En met gedegen onderzoek en motivatie maakt hij duidelijk hoe we dit kunnen bereiken: belasting voor grootconsumeerders bijvoorbeeld en bovenal bewustwording. Want als je je realiseert dat doorgaan met consumeren op deze manier, ook jouzelf gaat schaden, kan het knopje zomaar omgaan. Zeer belangrijk en goed te lezen boek.

“Eten, bidden, beminnen” was haar ultieme hit maar haar boek Tot aan de rivier is, los van verkoopcijfers, haar meest openhartige, intieme boek. Ze beschrijft het leven en de dood van haar allerbeste vriendin (en geliefde) Rayya Elias. Het is geen liefde op het eerste gezicht, maar in de loop van de tijd (en het prachtig beschreven liefde in wording) worden ze onafscheidelijk en geliefden tot in de dood. Of beter: Tot aan de rivier. Gedurende lange tijd leven ze op een wolk. Ze laven zich aan elkaar, begrijpen elkaar zonder woorden en genieten van het leven in al haar volheid. Dan krijgt Rayya te horen dat ze ongeneeslijk ziek is.  Ze is inmiddels verslaafd aan allerhande drugs en laat zich niet meer behandelen. Elizabeth blijft haar vriendin met alle liefde en inzet helpen. Onder meer vinden ze samen kracht in elke morgen bidden tot God. Maar het gaat van kwaad tot erger. Rayya is onhandelbaar en onredelijk, hetgeen Elizabeth tot radeloosheid brengt en op een punt beland om haar vriendin te willen vermoorden. Rayya sterft en voor de auteur begint een lange weg van herstel. Afkicken en zin vinden in het leven. Vooral met dank aan God krabbelt ze langzaam overeind. Zo mooi, heftig en eerlijk geschreven, liep ik er dagenlang mee in mijn hoofd. 

Gladdiness is een alleskunner (cabaretier, scenarioschrijver etc.). Inmiddels over de zestig, verstaat hij de kunst om in de hoofden van twee tienermeiden te gaan zitten. Giechelend jongens een cijfer geven als ze op Tienerrail gaan. Kamperen, met z’n tweetjes in de tent, geweldig! Dus niet. Want Liedewij MOET gewoon terug naar huis, want het graf van haar opa wordt geruimd. Haar opa was haar alles. Ze ziet zelfs zijn sigaar in de lucht… Zo leren we haar kennen en de waanbeelden (voor haar zeer reëel!) dringen ze steeds verder aan haar op. Beklemmend en zwaar is het thema maar tegelijkertijd maakt zij zich niet druk, zelfs niet over spreekbeurt. En toch blijft ze ook het gevoel houden dat ze iedereen (inclusief haarzelf) aan het kwijtraken is. Terecht dat achterin het boek info staat over zelfmoordpreventie. Je wordt er dan niet blij van, maar het is toch goed dat dit soort boeken worden geschreven.

Wees niet bang van Aisha Dutrieux is een verhaal met meerdere waarheden zegt de algemene info over dit boek. En misschien is dat wel zo. Blijft het feit dat pedofilie behandelen in romanvorm een zeer precaire aangelegenheid is. Een hartverscheurende roman die begint met de zelfmoord van Maria. Zij is op, leeg, ze kan niet meer. Ze heeft lange tijd geleefd met het feit dat ze een pedofiel is, dit ook heeft kenbaar gemaakt aan haar man (waarna al snel een scheiding volgde) en haar omgeving (ontslag op de school waar ze onderwijzeres was). Snel trek je als lezer (als je dit leest waarschijnlijk ook) de conclusie: de maatschappij (en met name de kinderen) moet beschermd worden voor “zulke mensen”. De auteur geeft het thema een menselijk gezicht. Maria heeft nooit kinderen misbruikt, niet op school, niet thuis, maar haar dochter Laura gaat op zoek naar het hele verhaal over haar moeder en stelt vragen die deels beantwoord worden. Gedurfd verhaal, dat de lezer noopt om te reflecteren op een mening.

Een levensgevaarlijk boek. Ik heb het geluisterd in de auto en moest regelmatig schaterlachend over mijn stuur hangen. Nogal gevaarlijk dus. Maar als de directeur van de dierentuin zijn liefdesbrief moet redden en daardoor terecht komt bij de luipaarden en door een gorilla door elkaar wordt geschud, is dat natuurlijk ook niet heel relaxt. De kinderen van een bijzondere school (speciaal onderwijs) onderzoeken met elkaar wie de school heeft onder laten lopen en waarom? De lieve juf Jennings? Of de directeur die wel heel erg graag en veel koffie wil drinken met juf Jennings? Ze krijgen hulp van een politie-agent, die in een operatieschort in het ziekenhuis ligt (hij keek niet uit tijdens de verkeersles). Hij is zo onder de indruk van hun verhaal dat hij meteen met hen meegaat. Daar zijn de kinderen blij mee en nemen de uit het schort puilende blote billen die ze van hem zien, maar voor lief. Het was wel even schakelen (Dicker schrijft normaliter dikke thrillers) maar het is een hilarisch kinderboek geworden.

Anna Maria della Pieta wordt als baby bij de zusters te vondeling gelegd en wordt in haar leven dat volgt, een wereldberoemd violiste en concertmeester. Zo’n op waarheid gebaseerd verhaal spreekt natuurlijk tot de verbeelding maar verzandt al snel in tamelijk voorspelbare clichés. Ze wordt beroemd en heeft heel wat hobbels te nemen. Nogal wiedes en nogal voorspelbaar. In dit debuut maakt de auteur er -ondanks deze voorspelbaarheid, die er zeker in zit- toch een mooi historisch boek van omdat de verhaallijnen met haar vriendinnen (de andere weeskinderen) levensecht wordt neergezet en ook haar relatie met haar leraar wordt schitterend en geloofwaardig geschilderd. En ook het tamelijk egocentrische karakter van Anna Maria is soms schrijnend (als ze haar vriendinnen in de steek laat, maar tegelijkertijd begrijpelijk als je muziek boven alles (echt alles!) wilt stellen.

Sporen van het Voorland is een zeer origineel en bijzonder boek. Het thema van de roman is de Voodoocultuur van Afrika en dat gegeven zal al veel mensen om begrijpelijke redenen afschrikken. Maar mocht je het aandurven -en dat hoop ik- dan ga je een wonderlijk avontuur tegemoet. Valerie is een antropologe en onderzoeksjournalist en reist af naar Afrika, om daar Alex Verlinden te ontmoeten en te interviewen. Ze komt in aanraking met de Voodoocultuur en al haar rituelen dansen, vrije sex en de wonderlijk uitgedoste bewoners. Ze raakt geïntrigeerd en vooral door de verschijning van Alex Verlinden, die de belangrijkste persoon van het dorp blijkt te zijn. Hij noemt zich Xela. Alex en zijn alter-ego Xela kunnen het heel goed vinden met Valerie, hetgeen eindigt in een alles opofferende liefdesverklaring van Xela aan Valerie. Als zij vertrekt naar Parijs zal hij een week later daar ook arriveren. De Almacht (een alles overheersende stem in zijn hoofd) bepaalt echter anders… Het einde leest als een thriller, zo spannend. Tragisch, boeiend en (zo je wilt) controversieel, maar goed geschreven en zeer origineel. 

Deen is een verteller. Welk thema of genre hij ook oppakt: hij maakt er een prachtig verhaal van. Gras is een historische familiekroniek en daar maakt hij moeiteloos iets moois van. Vooral verschil tussen adel en personeel wordt haarscherp neergezet. De generatie tuinmannen dat de revue passeert wordt beschreven van eind 19e eeuw tot ver in de 21e eeuw. Gras en de verzorging van de landerijen en tuinen is een belangrijke rode draad, maar zeker zo belangrijk is het geloof van deze mensen. De auteur zet een reeks eenvoudige mensen neer die rotsvast in hun geloof in God staan. Vanzelfsprekend komt daarbij Jesaja 40 (het leven van de mens is als gras, kortstondig, snel verwelkend) ook voorbij. Het siert Mathijs Deen dat hij beschrijft en niet (ver)oordeelt. Dat is integer. Enige nadeel is dat het zo’n dun boek is. Staat tegenover dat je het boek nog lang in gedachten houdt. 

Het sterk autobiografische boek van Josha Zwaan is een psychologische roman waarin een verzwegen gebeurtenis een trauma veroorzaakt dat het gehele gezin ontwricht. De vader is een strenge dominee, alom een gevierd en zeer gerespecteerd man, behalve in zijn gezin. Hij heeft Hannah, zijn dochter, het huis gewezen nadat vertelde dat ze ongehuwd zwanger was. En dan is er Lea, zijn andere dochter, die ontslagen is bij een topbedrijf omdat ze de drank niet kon laten staan en nu opgenomen is in een afkickkliniek. Als de vader ziek wordt en het einde nader komt alle mantelzorg op Hannah’s bordje, want haar moeder is al jaren geleden overleden. Haarscherp en heel subtiel beschrijft de auteur de haat- en liefdegevoelens van Hannah. Ze verzorgt haar vader en rondstruinend door het huis en foto-albums bekijkend, komt ze achter het grote geheim dat zijn gedrag verklaart. Zo mooi hoe na een roerig verhaal, haar stervende vader vol tegenstrijdigheden, toch uiteindelijk de rust wordt gevonden. Knap en ontroerend boek.

Jakob is het derde deel waarin inspecteur Hildur de hoofdrol speelt. Hoewel het los te lezen is, zou ik zeker met deel 1 (Hildur) beginnen. Het is een geweldige serie. Vlot geschreven, markante personages en zich afspelend in het (vaak) ijskoude IJsland. In dit deel gaat het om twee verhaallijnen. Er lijkt een seriemoordenaar rond te gaan die het heeft gemunt op natuurbeschermers. Het blijkt ook alles te maken te hebben met de handel in bloed van merries (een bestaande praktijk op IJsland las ik). Het wordt een prangende kwestie als collega’s van Hildur ontdekken dat de broer en zus van Hildur erbij betrokken zijn… De andere verhaallijn is die van Jakob, een collega van Hildur. Hij heeft een ex die op een rigide manier hun zoontje bij hem weghoudt. Er komt zelfs een rechtszaak, met vergaande gevolgen waarbij Jakob later zelfs verdacht wordt van moord. Een goed tot in de puntjes uitgewerkte thriller. Je gaat van Hildur houden; een (h)eerlijk mens met zeer grote praktische politie-intelligentie.

Hoewel van Iperen inmiddels vooral bekend is om haar indringende non-fictie stem middels haar boeken “Eigen welzijn eerst” en “Eigen planeet eerst”, gaat dit literaire non-fictie verhaal ook onder je huid kruipen. ’t Hooge nest is een onderduikhuis nabij Naarden, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Janny en Lien zijn de drijvende krachten die Joden opvangen in dit huis, dat midden in de natuur staat. Alle ruimtes kunnen hermetisch gesloten worden met luiken en deuren. Maar er worden risico’s genomen. Meer dan een schuilplaats, is het grote huis ook een cultureel plek waar gezongen en toneel gespeeld wordt en waar mensen van buiten het huis komen kijken. Het loopt niet goed af. De twee zussen en alle onderduikers, worden opgepakt. De zussen gaan naar het concentratiekamp. En daarmee wordt al meteen duidelijk dat dat dit verhaal veel meer is dan de geschiedenis van een onderduikadres. Veel meer nog: het verhaal van twee Joodse zussen die vol lef, vriendschap, liefde en angst voor, tijdens en na de oorlog, de medemens helpen (zelfs in het concentratiekamp). Weliswaar het zoveelste verhaal over de oorlog, maar onvergetelijk.

Hiervan is niet zoveel: een heuse sciencefiction roman. Hoofdpersoon is Artemis. Samen met andere bemanningsleden van het ruimtevaartschip Chimaera is zij op weg naar Oneiros. Dit is een maan waarop ze onderzoek gaan doen. De voorgaande missie is mislukt omdat de bemanningsleden nooit zijn teruggevonden. Mission Control blijkt echter een dubbele agenda te hebben, want ze weten wel iets meer en wordt de bemanning van Chimaera sluw voor hun karretje gespannen. De dromen worden daar werkelijkheid, de robots krijgen steeds meer bewustzijn en wat is er aan de hand met de zwarte schaduwen die hen aanvallen? En is elk bemanningslid wel te vertrouwen? De vragen stellen, is ze beantwoorden natuurlijk. Spannend verhaal waarin grenzen tussen mensen en machines vervagen. Prachtige eerste uitgave van nieuwe uitgeverij Annex.

P.J.M. Bond is een Nederlandse zanger/singer-songwriter en een van de grootste fans van Ernest Hemingway (niet helemaal eerlijk want ik ken er niet heel veel). Hij vindt het eerste werk dat Hemingway uitgaf, meteen het hoogtepunt van zijn oeuvre. Het is een bundel korte verhalen, zeer uiteenlopend van snit. In dit boek dat je kunt opvatten als een ultiem eerbetoon aan deze bundel, vat hij de verhalen samen en schreef hij bij elk van de verhalen een song. Hij trad hiermee op in onze winkel in Amersfoort. Onvergetelijk! Maar los van dit optreden staan de samenvattingen en de spongteksten op zichzelf ook als een huis. Poetisch, eigenzinning en altijd wat melodramatisch. Onbereikbare liefdes, het echtpaar dat geen kinderen kan krijgen (collega auteur Eliot!), een brug over een rivier etc. De bundel is niet meer in druk, maar ik koop hem zeker als ik hem nog tegenkom.Dit boekje, compleet met cd, is een goed alternatief.

Zo af en toe lees ik weer eens een ouder boek van een van mijn favoriete auteurs. Dat is al heel veel jaren Hakan Nesser. Hoewel zijn boeken altijd gerubriceerd worden onder thrillers, bevatten zijn boeken altijd een grote portie psychologie van de mensen. En daarnaast is het een heerlijke, gedetailleerde verteller. De eerste helft van het boek gaat over twee mensen. Allereerst meneer Roos (Valdemar). Een op het eerste gezicht een saaie man en zijn tweede vrouw met twee dochters lijdzaam volgt in alles en het leven vooral leeft omdat hij niet veel anders kan. Als hij echter een zeer grote prijs krijgt, koopt hij een huisje ver weg in het bos. De tweede persoon is Anna, die vlucht uit een afkickkliniek en na veel omzwervingen in dat huisje van Roos terecht komt. Ze worden vrienden maar het lijkt er op dat ze ook iemand vermoorden. Waarom? Wat is er gebeurd? In het tweede deel van het boek mag Barbarotti uitzoeken wat het was. Veel humor, veel onderliggende verhaallijn en altijd de smakelijk verteltrant van Nesser. Elke rechtgeaarde boekliefhebber moet minstens 1 boek van Nesser hebben gelezen vind ik.

Het Eiland Van Anna, haar vorige boek, was mijn prettige kennismaking met deze auteur. Zij verwerkt een stuk natuur-geschiedenis met een literair aantrekkelijk verhaal. Ook met Waterzoon schrijft ze weer een mooie literaire non-fictie. Jammer dat het zo’n dun boekje is maar het verhaal is er niet minder om. Ze vertelt het leven van vader Jac. P. Thijsse (Mede-oprichter van Natuurmonumenten en vooral bekend van de natuuralbums van Verkade waar half Nederland destijds plaatsje van spaarde) en zijn zoon Jo. Deze Jo Thijsse was ingenieur en de mede-bedenker van de afsluitdijk en de  Deltawerken. Een groter verschil tussen pa en zoon is niet denkbaar. Daar waar pa zich geheel en al wijdde aan het beschermen van de natuur, dacht zoon Jo alleen aan het beschermen van de mensen. Nu zou het ondenkbaar zijn dat er een afsluitdijk gelegd zou worden zonder aan de natuur te denken. Destijds ging het zou. Het woord milieu zoals wij dat nu kennen en duiden, kende men niet. De natuur herstelde zichzelf wel… Schrijnend (maar prachtig beschreven) dilemma van deze mannen en mooi om te lezen dat Jo -weliswaar als hoogbejaarde man- spijt heeft van het rucksichtslos terugdringen van natuur.  

In het nieuwste boek van Daan Heerema van Voss lezen we steeds twee verhaallijnen. David, de zoon van Ella en Max, gaat in het heden op zoek naar zijn vader. Letterlijk, want hij houdt zich (helaas inmiddels dementerend) schuil voor zijn familie en de buitenwereld. En figuurlijk. Waarom? En kun je dat wel, vluchten voor je verleden? Deze en andere prangende vragen probeer David te achterhalen. De andere verhaallijn is die van Ella. Ze gaat onbezonnen als jonge vrouw met grootmeester Max, naar Mexico. Ze weten erg weinig van elkaar maar worden verliefd en trouwen uiteindelijk. Max ziet zijn gloriedagen als schaker verbleken: hij verliest van Karpov en daaarna gaat het snel bergafwaarts in alle facetten van zijn leven inclusief zijn huwelijk. Vanuit de persoon van Ella wordt deze verhaallijn prachtig uitgewerkt met een brief aan haar zoon David, als climax. Sublieme familiekroniek waarin schaken, liefde en spanning elkaar in evenwicht houden. Weer een topprestatie van deze auteur.

Een no-nonsense cosy crime. Niki Falc, een van de grootste (overigens niet bestaande) kunstenaars van Zweden pleegt zelfmoord. Twee radiojournalisten moeten samen een uitgebreide reportage maken. Er zijn twee problemen: Ann Ek en Esti kunnen elkaar niet uitstaan. En ze komen er achter dat het geen zelfmoord is geweest. Vanzelfsprekend komt het allemaal goed en kunnen ze (bijna) niet meer zonder elkaar. Het is lachen en makkelijk lezen, als heerlijk tussendoortje, met genoeg body voor een tip alhier. Het moet een serie worden maar ik weet niet of dat goed gaat. Enfin, dit is een leuke aanrader.

Klein maar fijn. Dat zijn de Terloops boekjes van Van Oorschot. Zo af en toe pak ik er eens een en er zitten juweeltjes bij. Tijdens de lezing van Annejet vander Zijl, bij ons in de winkel, haalde ze dit boekje aan. Het gaat over haar liefde voor wandelen. Toen ze gescheiden was, haar moeder en beste vriendin verloor, ging ze lopen, lopen en nog vaker lopen. In Bergen. En altijd met haar hond. Je leest en leert hoe lopen heelt, maar ook wat het tegenovergestelde woord van heimwee is. Enig idee? Lezen! 

Annejet van der Zijl heeft samen met haar uitgever een prachtboek gemaakt. Hardcover, leeslint en om de paar pagina’s een (veelal gekleurde) illustratie. Alleen daarom al een ultiem kado. Maar het gaat natuurlijk om de inhoud. Ze wekt een voor mij onbekende geschiedenis tot leven op een haar bekende weergaloze manier van schrijven. Franz van Siebold reist als art/bioloog/natuurkundige in 1823 af naar Japan. Hij wordt er verliefd op het land en een vrouw. Maar door zijn karakter (narcist in optima forma) maakt hij makkelijk vrienden en vijanden. Hij wordt het land uit gezet, nergens zijn eigen fouten erkennend en sporen achterlatend waar hij niet trots op hoeft te zijn. Hij heeft echter ook veel betekend voor de natuurbeschrijvingen van het land en de import naar Europa. Maar nog interessanter is het verhaal van zijn dochter die de eerste vrouwelijke arts van Japan wordt. Alles is heel meeslepend en vol subtiliteit beschreven (wij mogen oordelen, zij doet dat zelden). Samen met Geert Mak, regerend Literaire Non-fictie maker van Nederland.

Al jaren behoort Saskia Noort tot de meest populaire auteurs van Nederland. Haar boek Adem kenmerkt zich (weer) door makkelijk lezen met een leuke plot. Marieke is de hoofdpersoon, een gevierd schrijver. Ze is gescheiden (tot hier toe tamelijk auto-biografisch dus) maar heeft nog steeds contact met haar ex Thom, die regelmatig over de vloer komt. Ze heeft een nieuwe liefde: Harry. In hilarische verwikkelingen ontdekt ze dat Harry er drie liefjes tegelijk op na houdt. Gedrieën verzinnen ze een list die ietwat uit de hand loopt. Vermakelijk, hapt heerlijk weg. 

Het huis van de vier winden is een al wat ouder boek van deze Turks Engelse auteur. Maar gezien het enorme succes van haar boek “Er stromen rivieren in de lucht” is het niet verwonderlijk dat de uitgever tot heruitgave overgaat. Shafak is een uitermate kundige verteller. Als lezer raak je helemaal in de ban van haar familiekroniek. Het belangrijkste onderwerp in dit verhaal is Eerwraak. Het huwelijk van Pembe en Adem stelt niets meer voor. Ze zijn beiden verliefd op een ander. De broer van de familie voelt zich verantwoordelijk en Pembe moet worden gestraft. En dat gaat (te) ver… De verhaallijnen erom heen zijn ook geweldig. Elke kennismaking met de familie, de omstanders, herbergt een short story op zich. Een boek om je volledig in te verliezen.

Het is leuk om te merken dat Cobi van Baars ook boeken kan schrijven met een wat lichter, luchtiger karakter dan De Onbedoelden en Branduren . Maar Vacht! is zeker geen minder boek, want je leest het ademloos en glimlachend uit. Je zit op het puntje van je stoel als je Eline van de Veer gaat volgen. Op haar werk op het archief, waar alles tot in de vervelendste puntjes is geregeld met om 10.00 u. koffie en strikt open deuren beleid en een leidinggevende waar je je na een bladzijde al aan ergert. Haar privé-situatie: ze is alleengaand, vaak eenzaam en kan het leven maar amper aan en dreigt ondergesneeuwd te worden door betweterige collega’s en tegensalgen die haar snel van de wijs brengen. Haar enige rustmoment is het kijken naar (filmpjes over) schapen en de live-schapen voor hun kantoor. En dan is er de herder nog… Vermakelijk, heerlijk ontspannen lezend met een hoopvolle laatste zin.

Rita Spijker is een veelzijdig auteur. Een deel van haar oeuvre is sterk autobiografisch, zo ook haar boek “Uit Liefde”. Spijker schrijft achterop het boek dat ze haar verhaal vol spijt en pijn opgeschreven heeft en er jaren later (nu dus) een roman van heeft gemaakt. Dus het is haar verhaal. En wat voor verhaal. In het boek maken we kennis met Zelda en haar echtgenoot Arthur. De laatste runt samen met Janny een bedrijf in alternatieve geneeswijze (elk lichamelijk gebrek is door de geest te genezen…). Als Arthur prostaatkanker krijgt en in de laatste fase van zijn leven komt, gaat hij op zoek naar blokkades in zijn leven waardoor de kanker is ontstaan. Want als hij die vindt, is hij weer genezen. Zo krijgt zijn vrouw Zelda de schuld van de kanker. biecht hij op wat hij heeft gedaan (de druppel voor Zelda), alles om zijn geest vrij te maken zodat hij weer gezond is. Als lezer wordt je boos op hem, maar als schrijver blijft ze zeer integer. Geeft ze geen schuld, schrijft ze alleen. Uit liefde.

Daphne Dilling Kinderfusiotherapeut en siocioloog. Vanuit eigen ervaring (zwanger, kind opvoeden etc.) heeft ze er voor gekozen om een laagdrempelig boek te schrijven. Wel wetenschappelijk onderbouwd, maar heel laagdrempelig geschreven. Door de vele praktijkvoorbeelden, schema’s en heldere uitleg zijn haar bevinden naar aanleding van haar onderzoeken, direct toepasbaar. Over bijvoorbeeld geluk dat bepaald wordt door  Biologische, Psychische, Sociale en Spirituele componenten. En zelfinzicht begint met het herkennen en begrijpen van je behoeften. 

Wellicht lees je geen nieuwe dingen (ik niet in elk geval), maar het is wel eenvoudig en constructief bij elkaar gebracht.

op 8 januari zal Dilling bij ons een lezing geven en gesprek houden met jullie, over dit boek. Van harte welkom.

Hakan Nesser is een zeer originele auteur. Hij staat te boek als thriller-schrijver, maar hij is een ras verhalen verteller die het genre overstijgt. In deze roman met inspecteur Barbarotti moet wel een zaak opgelost worden maar er spelen veel meer dingen in zijn leven. Hij is gescheiden en nu verliefd op Marianne. Ze besluiten zelfs te gaan trouwen en zij wordt zo belangrijk voor hem dat werk eigenlijk veel minder belangrijk is. Maar doordat hij 3 kinderen heeft die weer bij hem komen wonen en zij 2 kinderen heeft, zal dat een gezellige drukte worden of niet…? Maar de zaak is pittig: een man is een hele vriendengroep aan het vermoorden. De lezer weet dat al maar Babarotti moet het met zijn collegae (heerlijke personages) nog uitzoeken. Er is een hele serie van Barbarotti verhalen (los te lezen, zeker geen vervolg) en daarnaast stand-alones van Nesser. Allen stuk voor stuk hoogstandjes.

Michielsen schreef een aantal romans met een sterk auto-biografisch karakter, haar nieuwe boek is non-fictie en helemaal autobiografisch. Al lezend moest ik wel wennen en dacht “wat als ze dit in romanvorm had gegoten” maar (ook al lezend) kreeg ik meer begrip voor haar keuze. Het is zo’n persoonlijke zoektocht naar haar vader geworden, dat dit nooit een roman had kunnen worden. Ze had een beeld van haar vader en in interviews, reizen, bladerend in foto-albums etc., wil ze in dit boek nagaan of ze dat beeld moet bijstellen. Was haar vader slachtoffer of dader? Waar kwam zijn agressieve karakter vandaan? Was hij een narcist? Ze doet er alles voor. Ze doet een familieopstelling en leest brieven van haar moeder en vader. Ze kan concluderen dat het huwelijk van haar ouders niets voorstelde en dat zij als dochter een “toevalstreffer” was. Voor meer conclusies moet je het zelf lezen en op 22 september 2025 komt ze in onze winkel (zie activiteiten op onze site) en vertelt ze er alles over.

‘The Shock Of The Light’ describes the life of Tessa during World War II. She lives in the UK and due to a traumatic experience she has lived through she decides to join the resistance against the German enemy. After a training she is qualified to become a spy, but she doesn’t tell her twin brother or her parents about what she’s going to do. She is dropped in France and from that day on everything goes wrong, which culminates in Tessa ending up in Ravensbrück. Many years after the war a student named Edie is doing research on brave women during the war and then answers are provided…

De Nederlandse auteur Nicky Runge studeerde in Japan en Zwitserland, promoveerde op het onderwerp “vrouwelijke artiesten in de 19e eeuw”. Het daarom ook niet verwonderlijk dat in haar nieuwste boek een danseres de hoofdrol heeft.  Het is Dominque (door vrienden en dansleraren “Dom” genoemd…) die door een misstap tijdens een belangrijke uitvoering, het wereldje moet verlaten. Ze keert echter terug als ze Katsuro ontmoet. Een autoritaire dansleraar die alternatieve dansen uitvoert: hij vergiftigt zichzelf op het podium, valt neer en wordt door tegengif weer bijgebracht. Ook palmt hij Dom is als een ware sekteleider: haar haar moet er af omdat hij het beter vindt staan. En in een alternatieve dans verwondt hij haar met en aansteker en kaars. Plaatsvervangend scheldt je al lezend deze dansleraar uit en hoop je dat Dom voor zichzelf gaat kiezen. Tja. Lezen dus.

Basis voor dit boek was een kortere versie die ze schreef voor de “wedstrijd” als boekenweekgeschenk- gegadigde. Het geschenk van Gerwin van der Werf vond ik prachtig, maar deze zou ik ook zeker zo hoog hebben gewaardeerd. Het is een even simpel als prachtig verhaal. Laurens werkt op een vissersboot en hoort een prachtig geluid en belt aan. Zo maakt hij kennis met Guido, een violist. Deze ontmoeting bepaalt hun beider levens: Laurens leert in drie jaar viool spelen, volgt het conservatorium in Utrecht en dan scheiden hun wegen. Maar ze blijven aan elkaar denken, hoe ze samen speelden en genoten van elkaars gezelschap. Waarom zoeken ze in al die jaren elkaar niet op? Wat is er gebeurd? In een boek waarin geen zin te veel in staat, leer je de antwoorden (deels) kennen en het prachtige einde vergeet je nooit meer. Ook als je niet van muziek houdt!

Deel 11 van de Kim Stone thrillerserie. Mocht je de serie nog niet kennen, begin er dan snel aan, want het is een heerlijke verslaving. Je leert van de steeds terugkerend hoofdpersonen houden. Vooral Kim Stone natuurlijk; de eigenzinnige inspecteur met haar motor, haar hond en trouwe personeelsleden Bryant, Tracy en vele anderen.  Dit keer gaat het om ex-leden van een sekte, die met doorgesneden keel worden gevonden.. Aan Kim en haar team de taak om uit te vinden waar het fout gaat. In de interviews en tijdens de onderzoeken leer je en passant alles over de verschrikkelijke, manipulatieve, werking van sektes en je merkt dat Marsons  zich er in vast heeft gebeten. In Engeland komt binnenkort deel 22 uit dus we hebben nog wat te goed. In Nederland moeten veel mensen haar nog ontdekken. Dus bij dezen: verplichte kost voor thriller-liefhebber.

Verstand op nul Lekkere drankje naast je tuinstoel. En heerlijk zomerlezen met Het pensioenplan. Dave krijgt de garagedeur op zijn hoofd en overleeft het niet. Dit droevige voorval is aanleiding voor drie vriendinnen van de weduwe om eens na te denken over hun mannen. Wat als zij nu ook eens… Van lieverlee komen ze tot de conclusie dat iedereen beter af is als de mannen zouden overlijden. Vooral omdat er een zeer ruime levensverzekering op hun hoofden is afgesloten. Als echter blijkt dat de mannen zelfstandig heengaan door een ontploffing van hun boot en de levensverzekering is opgezegd, ontvouwt zich een heerlijke klucht. Vol onwaarschijnlijkheden en glimlachend sla je het boek dicht. Lekker even ontspannend lezen. En dan nu weer een echt boek lezen.

Een juweeltje! Joan is astronaut en heel haar leven heeft ze niets anders gewild. Na een opleiding waarin ze haar collegae leert kennen (geweldige personages!), gaat ze mee doen aan het NASA Space Shuttle Program. Ze mag voor het eerst de ruimte in. Dat is om verschillende redenen geen doorslaand succes. Ze belandt uiteindelijk op de grond en begeleid haar collega’s in de ruimte. Al in het begin van het boek wordt het spannend  (‘Houston we have a problem”).Collega Vanessa is in de ruimte de enige actieve ruimtevaarder in de shuttle en ze moet een lek dichten. Als dat niet lukt zal de shuttle, inclusief de bemanning, verbranden in de dampkring. We komen als lezer regelmatig terug bij dit NU in het boek maar tussendoor zitten schitterende verhaallijnen zoals de zus van Joan, Barbara, die verslaafd is aan mannen en een kind heeft dat ze niet kan opvoeden. Joan bekommert zich meer dan een moeder om het meisje Frances. En misschien het mooiste is de realistische liefdesaffaire, zich afspelend op een zeer behoudende mannenwereld van nasa. Joan komt  uit de kast maar dan beginnen de problemen pas echt. Liefde en spanning zonder vals sentiment wat mij betreft.

Schwab is een heerlijke verteller in het fantasy genre. Op dit boek staat als ondertitel “auteur van het onzichtbare leven van Eddie Larue” . Hoewel ze veel meer heeft geschreven, wordt haar naam vaak met dit boek ge-associeerd. En terecht. Mocht je Larue niog niet gelezen hebben: stop met het lezen van deze revue en ga die eerst lezen. Dat gezegd hebbende: ook dit is weer een prachtverhaal. Je springt van de 19e naar de 21e eeuw en visa versa. Dat kan allemaal want de hoofdrolspeelsters Alice, Charlotte (Lottie) en Sabine schuifelen door het toneel vol liefde, haat, jaloezie, avontuur en bloeddorst. Dat laatste is namelijk de (letterlijke..) rode draad door het verhaal. Een vampier heeft weliswaar geen hartslag en kan honderden jaren leven, maar heeft wel gevoel. Juist daarin is Schwab een topauteur. Het is schrijverskunst om de wildste fantasy alledaags te maken zodat het geloofwaardig wordt en je mee kunt voelen. En dat kan Schwab als geen ander.

Dun boek, maar de boodschap is er niet minder om. Een man met geld en een baan die hem meer dan volledig in beslag neemt, besluit om naar een meertje te gaan. Daar ontmoet hij Karl, een allervriendelijkst persoon, die hem uitnodigt om samen te zwemmen en vervolgens thuis bij hem te eten en een middagdutje te doen. Door de gesprekken die ze hebben, concludeert de hoofdpersoon al snel; Karl kent hem in een uurtje beter dan de mensen op kantoor waar hij jaren mee omgaat. Hij ;leert door de filosofische gedachtes (“Geef elke dag de kans om de mooiste dag van je leven te worden”) en goede tips (“niets doen moet je leren”) een heel ander te worden. En Karl laat hem zien dat je altijd zakjes met geluksmomenten hebt, ook al heb je een ongeneeslijke immuunziekte (zoals Karl). Ontroerend mooi, alleen jammer dat het zo dun is, ik verlang na dit debuut naar zijn volgende boek.

Dieuwertje Blok was o.a. bekend van TV (jarenlang presenteerde ze het Sinterklaas journaal). Ze schreef echter ook een boek, haar eerste en laatste, helaas. Een warme, integere vrouw was het en zo is haar boek Dragelijke Lichtheid dat ook. Ze vond in een grote hoedendoos de dagboeken en -blaadjes van haar moeder die ze schreef vanaf dat ze een meisje van zestien was.  Het is vermakelijk hoe ze vertelt over verliefdheden en het dansen op stiekeme dansfeesten. Maar tegelijkertijd doet de oorlog haar intrede. Hoe de haat richting haar Joodse familie verwoestend om zich heen grijpt. Ze haalt delen uit de dagboeken van haar moeder en daarnaast geeft ze haar eigen commentaar, hoe ze moet huilen om sommige passages. Heel persoonlijk, integer kleinood.

In onze Riemer boekwinkels is dit een boek van de maand. Evi uit Ierland en Nathan uit Nederland trouwen met elkaar en wonen wisselend in Nederland en Ierland . Om de familie tevreden te stellen, wordt Nathan en passant Rooms Katholiek. Hij is een (over)ijverige journalist en mede door zijn baan, verliest hij de interesse voor zijn vrouw. Als zijn derde kind wordt geboren is hij niet eens in het land. Evi en Nathan worden verliefd op een ander met alle (zeer verrassende!) gevolgen van dien. Het is erg spannend om te lezen omdat er gewisseld wordt van perspectief en tijd. In de flashbacks krijg je afschuw maar soms ook begrip voor het stel door alle zIjpaadjes en onderliggende verhaallijnen zoals de aardbevingen in Groningen, heimwee, cultuurverschillen, Covid19 en seksueel misbruik. Dat laatste is prominent aanwezig in het verhaal van Oona de zus van Evi, die door Pater Jack is verkracht. Een indrukwekkend boek vol heftige emoties als spijt en liefde dat een onvergetelijke indruk bij mij achterliet.

Hanna Bervoets is een topauteur. Haar vorige boek “Leer me alles wat je weet” vond ik ronduit subliem. En de opvolger “Geld Verdienen” verdient ook zeker je aandacht. Hoofdrolspelers zijn Ellie en Freya die elkaar kennen van de middelbare school. Dat lijkt een onbelangrijk gegeven maar later in het boek blijkt dit van essentieel belang te zijn… Ellie belegt in aandelen, weet alles van inleggen, terugtrekken en short squeeze. Bervoets zorgt er altijd voor dat in haar boeken een bovennatuurlijk of in elk geval ongrijpbaar aspect wordt toegevoegd. Hier is het zo dat iedereen die op aanbeveling van Freya (De Anderen) die via Matador een aandeel koopt, bijverschijnselen krijgt (ziektes, ongeluk, angsten etc). En als Ellie net op tijd haar aandelen verkoopt en het ervan gaat nemen, zijn De Anderen net te laat. Hoe loopt dit af…?

400 prachtige pagina’s leesplezier! Hai staat op het punt van de brug te springen en een demente vrouw Grazina weerhoudt hem ervan. In een prachtige vertelling (met flashbacks waarin je alle achtergronden van de personages leert kennen) die eindigt in een hilarische roadtrip met Hai, Grazina, BJ (de baas van het restaurant waar Hai werkt) Sony (zijn neef vol trauma’s) en collega Maureen. Vriendschap is wel de grootste gemene deler die hen samenbindt. Als ze samen varkens ombrengen, op zoek gaan naar een ring of een worstelwedstrijd meemaken. Sergeant Pepper, maisbroodjes en de moeder van Hai die denkt dat hij studeert, terwijl hij in een afkickkliniek zit, het boek zit barstensvol ingrediënten die je nog lang bij zullen blijven. Unieke verteller, uniek boek.

De ondertitel van het boek is “Hoe een popsong oost-europa hoop geeft”. Deze song heet Peremen. Achterin het boek vind je een playlist van spotify om te luisteren. Deze song speelt als rode draad door het boek en wordt zelfs in gevangenissen op potten en tralies en neuriënd vertolkt. Ook diverse andere songs en muziek in het algemeen wordt besproken door Vermeersch. Hij haalt bijvoorbeeld belangrijke uitspraken aan, van Bertold Brecht: “Zal er in donkere tijden nog gezongen worden? Ja er zal nog gezongen worden. Over donkere tijden.” Verzet is er altijd en met name in Belarus, want daar vindt het onderzoek plaats en speelt het boek zich af. Heftige relatie met Rus;and, oorlog in de straten en de harten. Zeer educatief, heb erg veel van dit boek geleerd. Al was het maar om altijd geloof te blijven houden en te vertrouwen op de veerkracht van de mens. 

Zijn vorige boek “De nacht valt altijd” kan ik heel snel weer in herinnering krijgen, want het in en in trieste leven van Lynette en haar geestelijk gehandicapte broer Kenny, vergeet je nooit meer. Blij sprong mijn hart hoog op in mij toen men mij zei dat er een nieuw boek van hem uitkwam! En Het Paard is van hetzelfde kaliber: melancholieke proza waarmee het leven van gewone Amerikanen wordt beschreven. Hier maken we kennis met Al Ward, een 67-jarige man, wiens leven aan elkaar hangt van ongelukken en verkeerde beslissingen. Hij is een getalenteerde singer-songwriter maar mede door een teveel aan alcohol en/of drugs en de omgang met verkeerde mensen, houdt geen enkele band waarin hij zit lang stand. Ook in de liefde is hij ongelukkig al lijkt het met een meisje te lukken: “Al voelde dat ze allebei beschadigd waren. Het werkte echter omdat ze het naar elkaar konden toegeven.” Maar dan gaat hij naar bed met een meisje uit de band en mislukt ook deze relatie. Leven op straat, opgesloten in de gevangenis en stomdronken aankloppen bij “vrienden”, het drama druipt ervan af. Het enige doel dat hij nog heeft in zijn leven is Het paard dat hij in leven wil houden. Maar bestaat dat paard wel? Prachtige vertelling, geen enkel vals sentiment en levensechte spelers die met vallen en opstaan door het Amerikaanse leven hobbelen.

De Bergkoning, de eerste thriller met Leo Asker in de hoofdrol, was een weergaloos goed boek. Personages, spanning, verhaallijnen, originaliteit, alles klopt. Je houdt je hart vast voor een vervolg. Maar het is zeker zo goed als  de voorganger! Het zijn weer meerdere verhaallijnen die stuk voor stuk steengoed in elkaar zitten. Leo wordt gebeld door haar vader, een verraderlijke. militante, autoritaire en psychopathische en vooral egoïstische man die de hulp van zijn dochter inroept omdat hij verdacht wordt van een moord. Daarnaast krijgt Leo te maken met Gunnar, de leider van Alfacent. Zij leven in een soort ommuurd dorp, afgesloten van de normale wereld, waarin dingen zijn gebeurd die het daglicht niet kunnen verdragen. Krijgt ze ook nog te maken met Helmann , een collega, waarmee ooit nog eens “iets” gehad heeft maar nu haar concurrentie niet aankan. De lijken, het monster met de rode ogen, ingevroren mensen en de subtiele ontluikende relatie tussen Leo en collega Martin Hill, maken het een totaal geslaagde en moeilijk te overtreffen thriller. Maar dat zal deel drie wel gaan bepalen.

Ik heb helemaal niks met die dagboeken en biechten aan zijn vrouw-boeken van Waterdrinken. Hij moet gewoon verhalen vertellen en dan hang ik aan zijn lippen. Want juist die combi van een journalist op locatie (want er zitten altijd genoeg autobiografische elementen in van deze half-Rus) en de heerlijke grote duim van Waterdrinker, doen wonderen. Eindelijk dus weer een roman die het topniveau van De Rat van Amsterdam met verve haalt. De heerlijke hoofdpersoon is Tolja (languit Anatoli Chitrov), een nogal naïeve mislukkeling. Hij vertelt zijn verhaal als hij in Parijs is . Het nu wordt je steeds meer duidelijk door de flashbacks. Door drank en gekken gedreven gaat hij gretig in op een aanbod van een zekere vage Van kampen die hem ruim geld biedt voor een klus in Rusland. Hij wordt opgeleid (door hem een stapel boeken te sturen…) tot handelaar in veredelde zaden. Wij als lezer weten dat hij er ingeluisd wordt. Verblind door de dollars, is Tolja wat trager van begrip helaas. Lekker (ont)spannend lezen. Prachtige relatie met de zangeres Zita, al is de relatie met haar en meerdere vrouwen wel erg sexueel getint. Het interesseert me totaal niet hoe vaak “ze het doen”. Maar goed, verder een grootse roman. Top!

Destijds uitgegeven in 2006, over zijn demente moeder dus. Maar met wat actualiteit toegevoegd achterin en als volksziekte nummer 1 een relevant boek. Maar het is ontwapenend en vol liefde geschreven. De verschillende benaderingen van zijn moeder door zowel familie als personeel geeft veel inzicht in de impact van dementie op tal van levens. Het is natuurlijk altijd lachwekkend, maar ook even schrijnend, hoe zijn moeder aftakelt. En soms oplevingen heeft als ze haar zus ziet (ook dement) of haar zoon Cyrille. Voor veel mensen (helaas) een erg herkenbaar boek.  

Het goede van dit boek is dat er op een kinderlijke manier verhaald wordt over traumaverwerking. De schrijver heeft het van nabij meegemaakt; haar man is vroeger thuis misbruikt. Ze wilden zijn vader en moeder lange tijd niet zien maar hun kinderen begonnen vragen te stellen. Hoe kan je dan ooit vertellen wat er vroeger gebeurd is? Zeker als zoethoudertjes als “erge dingen” niet meer afdoende zijn. Zo ontstond het boek. Het gaat over Bo die een knuffelbeer heeft. Zijn broer komt de beer steeds van hem stelen. Hij heeft het lef niet om tegen zijn oudere broer in te gaan, maar elke keer vindt hij zijn beer terug onder een berg vuil wasgoed. De beer begint te stinken. Als Bo eindelijk de moed heeft om het te vertellen aan zijn moeder dat Daan steeds zijn Beer wegpakt en dan steeds ergens weggooit, geeft zijn moeder geen asem. Ook zijn vader niet. Beer wordt letterlijk onder het tapijt geveegd, waar hij nog meer gaat stinken en er een grote berg schimmel onder komt. Maar iedereen loopt er gewoon omheen. Als Bo een volwassen man is en zelf kinderen heeft waarvan nooit een beer of knuffel wordt afgepakt, komt hij in aktie… Belangrijk boek en auteutrzal actief zijn tijdens de meester- en juffenavond op 25 september aanstaande.

Oh, wat is dit mooi. Een hoogbejaarde, ziekelijke man, besluit naar zijn geboortedorp te zwemmen. Samen met een vriend, die hem uitzwaait, heeft hij alles goed voorbereid. Hij moet een paar dagen zwemmen dus heeft hij een soort boot middels een stuk touw om zijn middel, achter zich aan dobberend. Hij moet eerst wennen (onder andere het koude water), maar kan van lieverlee toch genieten. Hij slaapt in zijn boot. Hij ziet wat mensen onderweg maar het lijkt net of mensen hem niet zien. Stukje bij beetje ontdek je er nog meer wonderlijke dingen gebeuren onderweg: de zwarte zwaan die op zijn bootje meelift en later zelfs zijn boot trekt, de snoek die hem de weg wijst; het wordt een symbolisch sprookje zonder dat de werkelijkheid geweld wordt aangedaan, want het doel van zijn reis is overduidelijk. Prachtig, intiem kleinood van grote waarde.

Op donderdagavond 10 juli komen de auteurs van Onder ons naar onze winkel in Groningen voor een lezing! Klik hier voor meer info en het aanmeldformulier. Van harte welkom op deze interessante avond!

Een super-originele thriller! Het is namelijk interactief. Na een hoofdstuk staat er bijvoorbeeld: wil je Carla interviewen, ga dan naar 122, zo niet ga dan naar 143. Zo ga je van voor naar achteren en kriskras door het boek heen. Een soort puzzel. Ik heb hem niet opgelost en eindigde met een hoofdstuk: helaas is het je niet gelukt. Probeer het opnieuw en ga naar.. Dat doe ik dus niet, maar het is wel erg grappig. Het verhaal is niet ijzersterk en lijkt meer op een klucht of blijspel, dan op een heuse thriller maar qua originaliteit zeker een tip waardig. En wie weet kom ik er nog eens achter wie het nou echt heeft gedaan…