WELKOM BIJ ONS IN DE WINKEL!
BESTEL VIA ONZE WEBSHOP. WIJ BEZORGEN GRAAG BIJ JE THUIS

De Rode Koningin is het eerste boek van een thriller-trilogie en tevens het eerste vertaalde boek van Juan Gomez-Jurado. Deze Spaanse journalist-auteur heeft al erg veel gepubliceerd en heeft inmiddels een miljoenenpubliek. En de kennismaking is groots. Antonia Scott is de markante hoofdpersoon in het boek. Ze werkt niet bij de politie maar bij De Rode Koningin, een organisatie die los van politiewerk, eigen zaken oplost. Ze heeft een haat-liefde verhouding met gerenommeerde speurders. Ze luisteren niet naar haar, hetgeen desastreuze gevolgen heeft. Scott is erg moeilijk in de omgang, heeft traumatische ervaringen gehad (haar man ligt in coma) en ze is hoger dan hoogbegaafd. Rondom haar bouwt Juan een verhaal op dat je niet snel vergeet. Met haar partner (een afgezette, homofile politieman) grijpt ze zich vast in een zaak rondom een nietsontziend moord-duo, dat eindigt in de stinkende gewelven onder Madrid.

Hier is de eerste kandidaat voor de eerstvolgende Libris Literatuurprijs. Wat een prachtig, ontroerend, melancholisch verstild verhaal is dit! Het boekje is maar 165 pagina’s dun, maar heeft een inhoud dat zich door de compacte zinnen en de ingetogen staccato schrijfstijl gemakkelijk laat meten met menig vuistdikke roman van dit moment. Melchior (symbolische naam; een van de drie wijzen uit het Oosten) runt een kerk en is eenzaam. Een traumatische ervaring drukt al 60 jaar op zijn leven. Niemand vertelt hij iets terwijl zijn vader, moeder en oom wel vermoedens hebben. Zijn oom Gerbrand: “Wat jij op je hart hebt zal zwaarder en zwaarder wegen tot het je onder trekt” . Als iedereen overleden is, inclusief zijn vrouw, krijgt hij pas aan het einde van het boek lucht. Het verhaal wordt deels vertelt door een ijsvogel, beginnend met de openingszinzin: “In het begin was er het dorp en het dorp was een wereld”. (als je thuis bent in de Bijbel, kun je de associatie met de opening van het Johannes evangelie je niet ontgaan!!). En het ijsvogeltje eindigt met een gekanteld kopje van de ijsvogel, zodat hij Melchior goed kan blijven zien. Wat een symboliek. Geen enkele overbodige zin, een aanwinst voor de Nederlandse literatuur.