ONZE WINKELS ZIJN GESLOTEN
MAAR WIJ BEZORGEN GRAAG BIJ JE THUIS - BESTEL EENVOUDIG VIA ONZE WEBSHOP

Met Pachinko brak de Amerikaans-Koreaanse Min Jin Lee door. Han is het boek dat ervoor verscheen en dus eigenlijk haar debuut is. En het is zeker zo goed. Lee blijft dicht bij haar roots want het verhaal gaat over Koreanen die leven en werken in Amerika. Het is een boek om in te wonen: af en toe werken en andere verplichtingen doen, maar dan snel weer naar huis. En wat een verhaal! Hoofdpersoon Han keert werkeloos terug naar haar ouderlijk huis, waar ze letterlijk door haar vader het huis uit wordt geslagen. Ze gaat naar haar vriend, die echter met 2 Koreaanse dames in bed ligt. Berooid van geluk en geld trekt ze bij een vriendin in om haar leven weer op de rit te krijgen. Dit lukt moeilijk omdat ze wonderbaarlijke keuzes maakt. Net als het allemaal wat (te) soap-achtig dreigt te worden, trekt Lee een prachtige flashback uit de kast over haar ouders, met name over haar strenggelovige moeder die op een zangkoor zit. De dirigent maakt misbruik van haar, wat de doortastende Han later rechtzet. Het verhaal dendert door en laat je na 633 bladzijdes dakloos achter, op zoek naar een ander huis. Maar deze leeservaring zal je niet snel vergeten.

Na 22 jaar is dan eindelijk zijn eerste roman “Buiten de wereld” vertaald en hier uitgekomen. “Engelen vallen langzaam” zou de opvolger worden en daarbij is het qua romans gebleven. Hij schreef na de 2 romans zijn meesterwerk “Mijn Strijd”, een autobiografische reeks van zes dikke pillen over zijn leven en veel beschouwingen over zijn leven. Hij kan tot in de kleinste details verhalen vertellen met tientallen zijwegen waarvan je je afvraagt waar die heen weg. Met de reeks Seizoen (Herfst, winter etc.) ben ik afgehaakt. Ik wilde zo graag weer fictie van hem lezen en was dus blij dat zijn allereerste roman uitkwam. Wat een verhaal! In de 855 pagina’s gaat het om Henrik die verliefd wordt op een leerling, dat is de enige rode draad in het verhaal. In zijn 4e deel van Mijn Strijd (“Nacht”) vertelt hij over zijn leraarschap en dat hij verliefd is op een leerling; zo komt fictie en non-fictie dus erg dicht bij elkaar. Naast dat smeuïge liefdesdrama zijn er de vele Knausgard-zijwegen en lees je o.a. over zijn ouders, over Dante, over een vrouw waarmee hij getrouwd is (waarschijnlijk een droom). etc. etc. Je moet wel een lange adem hebben, stevig in je literaire schoenen staan en zijn bokkesprongen willen volgen. Dan heb je wat moois in handen. Ik heb genoten.