Welkom bij ons in Groningen, Meppel en Amersfoort

Matthias Declercq schreef ooit een boek over de tijd dat hij als Belg op Urk woonde. Je wordt als buitenstaander nooit een van hen, al kan je nog zoveel begrip opbrengen en begrijpen doe je zo al helemaal niet. Zoiets overkomt Jonah Falke die zich als seculier journalist verdiept in de Bible Belt en met name de Gereformeerde Gemeente. Hij beschrijft al het zwart en de rechtlijnigheid van dominees. De verbazing zet hij om in een integer verhaal. Ik moest vaak glimlachen om de herkenning van ongeloof, maar ook om de mooie manier waarop “zware” broeders hem duidelijk maken dat het geloof voor iedereen is. En dat hij schrijft dat sommige zelfs twee keer naar de kerk gaan (altijd twee keer, met een uitzondering) en dat mensen uit hun bijbel zingen (psalmboek, bijbel-psalmboek) neem je voor lief want het is zeer informatief, leerzaam en boeiend geschreven.

Soms is geloven een houvast. Soms een strijd. In dit indringende psychologische verhaal leef je mee met Judith, een gelovige tiener die de wereld ontdekt en de stemmen in haar hoofd probeert te ontwarren. Zijn ze van God? Van het kwaad? Of spreekt hier nog iets anders? De scheidslijn is flinterdun, en net als Judith voelde ik me soms heen en weer getrokken tussen zekerheid en verwarring.

Typische details maken haar wereld tastbaar. Denk aan de lokale christelijke boekhandel, Youth Alpha cursus, Opwekking. Maar dit boek reikt verder dan de muren van een kerk. Het is voor mij een eerbetoon aan alle mensen die ruimte durven geven aan twijfel, zoals de warme cellodocente Paula, of de excentrieke Dorian, die Judith omarmt zonder oordeel. Als je de laatste bladzijde omslaat, blijft er vast iets bij je hangen – misschien een vraag, misschien een gevoel.