Welkom bij ons in Groningen, Meppel en Amersfoort

Destijds uitgegeven in 2006, over zijn demente moeder dus. Maar met wat actualiteit toegevoegd achterin en als volksziekte nummer 1 een relevant boek. Maar het is ontwapenend en vol liefde geschreven. De verschillende benaderingen van zijn moeder door zowel familie als personeel geeft veel inzicht in de impact van dementie op tal van levens. Het is natuurlijk altijd lachwekkend, maar ook even schrijnend, hoe zijn moeder aftakelt. En soms oplevingen heeft als ze haar zus ziet (ook dement) of haar zoon Cyrille. Voor veel mensen (helaas) een erg herkenbaar boek.  

Het goede van dit boek is dat er op een kinderlijke manier verhaald wordt over traumaverwerking. De schrijver heeft het van nabij meegemaakt; haar man is vroeger thuis misbruikt. Ze wilden zijn vader en moeder lange tijd niet zien maar hun kinderen begonnen vragen te stellen. Hoe kan je dan ooit vertellen wat er vroeger gebeurd is? Zeker als zoethoudertjes als “erge dingen” niet meer afdoende zijn. Zo ontstond het boek. Het gaat over Bo die een knuffelbeer heeft. Zijn broer komt de beer steeds van hem stelen. Hij heeft het lef niet om tegen zijn oudere broer in te gaan, maar elke keer vindt hij zijn beer terug onder een berg vuil wasgoed. De beer begint te stinken. Als Bo eindelijk de moed heeft om het te vertellen aan zijn moeder dat Daan steeds zijn Beer wegpakt en dan steeds ergens weggooit, geeft zijn moeder geen asem. Ook zijn vader niet. Beer wordt letterlijk onder het tapijt geveegd, waar hij nog meer gaat stinken en er een grote berg schimmel onder komt. Maar iedereen loopt er gewoon omheen. Als Bo een volwassen man is en zelf kinderen heeft waarvan nooit een beer of knuffel wordt afgepakt, komt hij in aktie… Belangrijk boek en auteutrzal actief zijn tijdens de meester- en juffenavond op 25 september aanstaande.