Hanna Bervoets is een eigenzinnige, soms wat vreemde eend in de literatuur-bijt. Haar boeken zijn soms moeilijk te duiden door lezende critici. Maar juist het niet in hokjes kunnen plaatsen van haar oeuvre maakt haar zo interessant. En in haar dikste boek ooit, is dat zeker zo. We leren Jodie, een van de hoofdpersonen en vertelster van het verhaal, kennen. Haar partner Daniel is overleden. Het boek is een grote flashback. Ze hadden met z’n tweeën een stichting die zich inzette voor mensen die slecht of niet goed behandeld werden door een arts. Ze zorgen voor doorverwijzingen en dagen artsen zelfs voor het gerecht. Met dat laatste slaat Daniel door en komt hun relatie op scherp te staan. En het hele boek staat vol relationele problemen, uitdagingen, jaloezie, hechte vriendschappen en schuldgevoelens.  Een zeer meeslepend verhaal dat je geen minuut loslaat en nog heel lang zal nazinderen in je hoofd.