Een intiem, autobiografisch verhaal over de jeugd van Adriaan van Dis. Hij is 9 jaar en beschrijft Ommie, ‘de meid voor dag en nacht.’ . Zijn vader en moeder zijn niet meer in staat om voor hem te zorgen en hij woont bij zijn barse, weinig empathische grootvader. Ommie doet het huishouden, de boekhouding, de opvoeding. Kortom: alles. De kleine Adriaan ziet haar als zijn moeder en grote Adriaan beschrijft zijn jonge leven met gedistingeerd taalgebruik. Het verleden wordt afgewisseld met zijn zoektocht in het nu, naar dit verhaal (hij weet o.a. de echte naam van Ommie te achterhalen). Hoewel het verhaal even droevig als simpel is, maakt de taal bij van Dis altijd alles goed. Een gelauwerd auteur.