Bregman is een meesterverteller en vooral bij de vele anekdotes en het navertellen van wapenfeiten die mensen met lef neerzetten, hang ik aan zijn lippen. Ook in zijn nieuwste boek gebeurt dat en de oproep om actief aan de slag te gaan, je niet te laten leiden door angst omdat je de enige bent: gewoon doen, de wereld een beetje beter maken. De voorbeelden uit o.a. W.O. II  laten zien dat eenlingen het verschil konden uitmaken en een zaadje konden planten dat uitgroeide tot een wereldveranderende beweging. Prachtig! In zijn enthousiasme slaat hij helaas ook door. In zijn eerste hoofdstuk haalt hij een monnik aan die zijn halve leven mediterend heeft doorgebracht. Hij stelt: wat een goede dingen had hij kunnen doen in die tijd… Dat kun je niet maken natuurlijk. Maar schuif het boek -ondanks dergelijke uitglijders- niet aan de kant. Zit genoeg positiefs en bruikbaars in.