Het tweede boek van Janke Reitsma heeft weer de natuur als groot thema in zich, alom aanwezig en bepalend voor sommige keuzes die Ylva, de hoofdpersoon, maakt. We verplaatsen ons in de wijsheid en ultieme vrijheid van de Noorse natuur. Ylva kent echter geen vrijheid. Ze verliest haar moeder en kan niet wonen in het huis dat zij achterlaat en vlucht. Nou, reist. Want vluchten kun je alleen maar als je een thuis hebt. Ze trekt de bergen in, verstopt zich onder het zeil van een pick-up en maakt kennis met de eigenaar: Jakob. Ze blijft bij hem, ruimt zijn huis op en samen krijgen ze een kind. Dit lezen we in flashbacks. In het nu heeft ze een vriendin waarmee ze ’s nachts treinen schoonmaakt. Aan haar vertrouwt ze toe dat ze een kind heeft, zo’n zeven jaar oud moet hij nu zijn. In een emotionele carrousel van gebeurtenissen komen beide verhaallijnen samen. Een brok in je keel.