Boekenclub Groningen: ‘Tosca’ van Maud Vanhauwaert

Tosca was een van de genomineerde voor de Libris Literatuur Prijs. Het is een vreemde eend in de bijt. De cover is nogal ongewoon, de achterflap verhaalt amper iets. Wat is het? De uitgever noemt het een poëtische thriller, maar volgens onze collega Hans Loeve is het nog veel meer dan dat.

May is de hoofdpersoon en zij vertaalt gedichten. Ook geeft ze les in en lezingen over de (on)mogelijkheden van het vertalen van gedichten. Bij een van haar lezingen ligt er op de lessenaar een tekening met een briefje. De tekening is een portret van May, waar ze wonderwel haar vader in herkent. En het briefje bevat een mysterieuze tekst: “Ik vond het fijn dat ik dit nog mee kon maken.” May zoekt contact met Aline, degene die het briefje achterliet, en dan begint er een haat-liefde verhouding tussen hen.

Aline is een passief meisje, dat bijna niet praat, bijna niets eet of drinkt en zichzelf wegcijfert. Dat laatste doet ze bijvoorbeeld door de briefjes en appjes die ze schrijft en waarvan de regels altijd tussen haakjes staan, alsof ze er niet toe doet. Het is ronduit verbijsterend dat zo’n meisje zichzelf niets waard vind, zichzelf constant uit in verontschuldigingen maar tegelijkertijd het leven van May helemaal kan gaan beheersen. Je houdt je hart vast waar dit moet eindigen. Een mooie Vlaamse taal hoor je in dit boek. En de ongenummerde hoofdstukken worden steeds van elkaar gescheiden door een prachtig gedicht (het poëtische dat de uitgever bedoelt) waarin het gevoelsleven en gebeurtenissen rondom May worden beschreven. 

Het is een uitermate geschikt boek om met elkaar over te praten. De gelaagdheid, de schrijfstijl, de gedichten etc. Lees het boek en kom langs op de boekenclub om op ontspannen wijze mee te praten in klein gezelschap.