Als arts verliest Maud haar beste vriend Michiel, nadat zij hem niet kon redden. Ze trekt zich terug op het Pieterpad, op zoek naar ademruimte, zichzelf en misschien vergeving. Onderweg voert ze denkbeeldige gesprekken met Michiel en duikt ze in hun gedeelde verleden. Ik liep al lezend met haar mee: elke stap voelde echt. Floor Gerritsma laat Maud struikelen, twijfelen en dóórgaan. Soms scherp, saai of onverwacht grappig, precies zoals rouw kan zijn. Langzaam maakt Maud ruimte voor een nieuw zelf, zonder hem. De herinneringen, een schrijnend zijpad over Michiels jeugdtrauma en fijne weetjes over het pad en de natuur maken dit tot een gelaagde, stille roman. Een boek dat ruimte geeft aan verlies, vriendschap en aan wat er blijft als iemand er niet meer is.