Steven James is een grootheid onder de christelijke auteurs aan het worden.  Met Misleiding levert hij alweer de negende thriller over Patrick Bowers af en dan heeft hij er ook nog twee over Jevin Banks geschreven. Maar niet alleen kwantiteit maakt hem tot een grootheid, ook de kwaliteit van zijn werk. Ook Misleiding is weer top en gaat qua verhaallijn vooraf aan de eerdere thrillers. Een beetje een James Bond-move, zullen we maar zeggen.

Patrick Bowers is een ervaren FBI-agent (40 jaar, 8 jaar bij de FBI). Hij moet een plaats delict nader bekijken en treft daar een man aan die behoorlijk in de war is, hem aanvalt en nadat hij het gevecht verloren heeft van het balkon springt en sterft. Het is het begin van een bijna onontwarbare zaak. De zelfmoordenaar in kwestie blijkt namelijk banden te hebben met een netwerk aan criminelen, die insteken op de verwerpelijkste behoeften van mensen: pedofilie. Onder stevige tijdsdruk maakt Patrick Bowers jacht op het brein achter dit riool van de mensheid. Steven James legt een gedetaileerde kennis aan de dag van de manier waarop dergelijke netwerken in elkaar steken. Hij beschrijft uitgebreid hoe bijvoorbeeld het TOR-netwerk functioneert en hoe dat allemaal weer wordt gevolgd door het ICSC, een organisatie die opkomt voor de rechten van het kind.

Het onderwerp is eigenlijk te gruwelijk voor een amusante thriller, maar, zo zegt James in een nawoord: ‘… het verhaal is verzonnen, de aard van de misdaden niet.’ Hij kiest er dan ook bewust voor niet de misdaden te beschrijven, maar vooral de reactie van de mensen te tonen. Sowieso is James er sterk in om met vertelstandpunten positie te kiezen. Waar veel christelijke auteurs worstelen met het samenbrengen van realistische hardheid en de christelijke levensstijl in een persoon, kiest James ervoor de hoofdpersoon een christelijke vriendin te geven. Het maakt de thriller compromisloos, wat zeldzaam is voor een christelijke thriller.

Wel vind ik de hoofdpersoon dusdanig onberispelijk, dat het bijna irritant wordt. Hij doet wel eens wat verkeerd (hij  gebruikt ongevraagd de kamer van de dochter van zijn vriendin, nou nou), maar het schuurt nergens. Iets meer diepgang was fijn geweest, zeker nu James daarvoor voor zichzelf de ruimte heeft gecreëerd. Ook de passage over piracy en copyright doet schijnheilig aan in de context.

Maar alles met alles een lekkere thriller en die moet je ook niet kapot analyseren op verteltechniek. Want wie voor het spannende verhaal gaat, krijgt van Steven James waar voor zijn geld.

PS: wel een verbale draai om de oren voor de corrector, want ik stuitte op nogal wat slordige spelfouten.