Wat een mooi, emotieel, persoonlijk verhaal is dit! Ik dacht het boek even te scannen omdat ik -eerlijk gezegd- nogal een vooroordeel had richting Chabot: een pedant, mannetje dat met zijn ADHD-gedrag nogal zelfingenomen is… Maar toen ik begon te lezen had ik voordat ik het wist een prachtige autobiografische roman gelezen. Wat zijn ouders en leraren hem aangedaan hebben, laat je niet koud. Chabot is gelukkig, al 25 jaar getrouwd en heeft zelfs een zoon die ook gelukkig is en schrijver. Gezien Bart Chabot’s verschrikkelijke jeugd, mag dat een klein wonder heten. Prachtboek!