Michelle Zauner vertelt het verhaal van haar relatie met haar moeder. Een letterlijke en voor velen herkenbare haat-liefde verhouding. Ze krijgt nogal wat naar haar hoofd geslingerd: “Na jou had ik een miskraam, omdat jij zo lelijk was”. Tegelijkertijd heeft ze koken geleerd en hielp haar moeder met keuzes in haar leven en als ze er niet meer is telt het gemis zwaarder dan alle ruzies die er zijn geweest: “Zonder mijn moeder als anker  dobberde ik nog verder weg van de verantwoordelijkheden waar we ruzie over hadden gemaakt”. Alle gerechten (met onuitsprekelijke namen) , de relatie met haar vader en moeder, haar vriendschappen en persoonlijke ontwikkelingen, maken het een integere, soms humoristische, auto-biografie in de vorm van een roman.