Net als in haar debuut “Het Tristan Akkoord” speelt de (klassieke) muziek weer een van de hoofdrollen in haar nieuwe boek. In haar verantwoording geeft Wagner een samenvatting van dit boek: “Tijdens het schrijfproces was de opa van Marie (de moordenaar) voor mij de ritmisch ostinate baslijn van de familie waarop de levensvariaties van Marie, Christa, Irene en de anderen eromheen, gecomponeerd zijn.” Haar opa was dus fout  (SS-er) in de oorlog. Als je dan een hotel en erg veel geld van hem erft in de wetenschap dat het bloedgeld is, wat doe je dan? De verleiding is erg groot om het geld in je noodlijdend restaurant te stoppen. Het zijn bekende dilemma’s in de oorlogsromans, de eeuwige strijd tussen kwaad en goed. Dat is op zich niets nieuws, maar wel mooi geschreven.