Het is 1710. De Joodse Jaël moet door de schuld van haar man Leib, verhuizen maar ze wil niet weg van haar familie en haar werkplek op het atelier “Het Rupsenhuis” van de beroemde botanist Maria Sibylla Merian. Het citaat van deze Maria speelt veel door haar hoofd: “Ook het allerkleinste wezen is door God geschapen”. Ze komen aan in het Gereformeerde Franeker, waar ze moeilijk kan aarden en haar Joodse komaf moet verzwijgen. Tijdens het verhaal dat ze ons vertelt komen we door de flashbacks steeds meer te weten over haar leven, o.a. over hun jong overleden zoon Doron, Mokum en haar familie. Ze verlangt terug naar Amsterdam en zoekt manieren om terug te gaan. De gedachte aan het rupsenhuis houdt haar overeind. Ze komt in aanraking met de academische wereld in Franeker en haar hoogleraren. Ook ontmoet ze Johan, een wees, voor wie ze het opneemt maar daardoor zelf in de problemen komt. Door de vele (achter in het boek verantwoorde) historische details, het beeldend beschreven verhaal, blijft het verhaal boeiend en spannend tot de laatste bladzijde.