Elsa Morante overleed in 1985 en liet onder meer vier grote romans achter die nu in hertaling opnieuw uitgebracht gaan worden. De eerste is dit boek uit 1957. Het is een de beste coming of age romans die ik ken. Het verhaal lijkt wat dun: een vader woont met een zoon op een eiland voor de kust van Napels. De vader trouwt opnieuw en zoonlief heeft daar moeite mee. Niets is echter minder waar. De tot in details uitgediepte beschrijvingen van de mensen, de natuur, de haven met de veerboot en bovenal die van de verteller Arturo, zijn prachtig om te lezen. Arturo is eenzaam, schreeuwt om aandacht en echte liefde, maar niemand lijkt hem dat te kunnen geven. Zijn vader is een zelfingenomen nietsnut, zijn stiefmoeder is getrouwd met hem en gebonden. Hij moet het helemaal zelf doen. Nergens cliche-matig, tijdloos mooi.