Als je de eerste paar bladzijden van Auke’s autobiografische roman hebt gelezen kun je niet om de vergelijking met Maarten ’t Hart heen. De hoofdpersoon Hidde (lees: Auke) heeft een verschrikkelijke jeugd gehad maar hij beschrijft het nergens als zodanig: zijn sujectieve observaties zeggen echter genoeg. Zijn recalcitrante broer, zwaar autoritaire vader en alcoholverslaafde moeder maken hem het leven zwaar. Dieptepunt is misschien de beschrijving van de kampioenswedstrijd van het schoolvoetbalteam waarbij zijn ouders schitteren door afwezigheid. Weer zegt hij niet dat hij zich eenzaam voelt maar het schreeuwt van de bladzijdes af. De kampioenen mogen op de foto en Hidde, door zijn knieën, staat op het randje van de foto, de foto die we in detail op de cover terugzien. Al lezend vraag je je af hoe hij zonder kleerscheuren zo’n jeugd heeft kunnen afsluiten. En je kunt wel vluchten in de sport maar het moet toch een keer naar buiten? Vragen die ik hem hoop te stellen op 20 januari 2022 als hij (ijs en corona dienende) bij ons in Amersfoort een avond verzorgt (zie activiteiten op onze site).
Dat hij kon schrijven, wisten we al: Auke Kok schreef zo’n 10 non-fictie boeken waaronder de biografie van Johan Cruijff. Daar deed hij nogal veel stof mee opwaaien omdat hij de familie van Cruijff tegen zich in het harnas kreeg (het draaide allemaal om geld, maar dat mag je blijkbaar niet hardop zeggen). Wat mij betreft laat hij de non-fictie voor wat het is en: mooie romans schrijven! Want dat kan hij.