“Het overschot aan levensvreugde borrelde als door een veiligheidsventiel uit hun mond.” Boek met bladzijdes vol prachtige zinnen. En met melancholische losse verhaaltjes, allemaal in 1 essay. Als de walvisjager eindelijk de walvis heeft gedood (plastisch beschreven jacht) zegt hij: “Ze zijn zo goeiig. Als ze half zo vijandig zouden zijn als de mens zou hij ons tot moes hebben geslagen…” Jammer dat je het in twee uurtjes uit hebt. Maar wel heel prettige uren waren het.