Het meest vervelende moment in het boek is de laatste bladzijde. Hoewel de ontknoping daar geweldig is, betekent het ook een einde aan een meesterlijke vertelling. Het is een over elkaar buitelende soap aan gebeurtenissen en 99 van de 100 van de (plot)wendingen zie je niet aankomen. Hilarische en razend knappe en verrassende verhaallijnen met geweldige hoofdpersonen: Sophie en Arpad leven gezellig en (schijnbaar) onbekommerd in hun luxe huis (Het Glazen huis). Hun vrienden Greg en Karine kijken erg naar hen op. Karine doet er alles voor om de hartsvriendin van Sophie te worden en Greg is geobsedeerd door Sophie en begluurt haar vanuit de bosjes. Sophie ziet iets in de struiken en vraagt hulp aan de aardige buurman Greg, die tenslotte (behalve gluurder) ook politieman is. Het boek zit boordevol van dit soort vermakelijke verrassingen in vorm van overvallen waar meerdere hoofdpersonen bij betrokken zijn, zwart geld dat geraffineerd wit gewassen wordt, overspel dat geen overspel blijkt te zijn etc etc. Er is geen (thriller) die zo geraffineerd, humoristisch en spannend tegelijk, schrijft als Dicker. Zit in mijn top 5 van 2024!