Gladdiness is een alleskunner (cabaretier, scenarioschrijver etc.). Inmiddels over de zestig, verstaat hij de kunst om in de hoofden van twee tienermeiden te gaan zitten. Giechelend jongens een cijfer geven als ze op Tienerrail gaan. Kamperen, met z’n tweetjes in de tent, geweldig! Dus niet. Want Liedewij MOET gewoon terug naar huis, want het graf van haar opa wordt geruimd. Haar opa was haar alles. Ze ziet zelfs zijn sigaar in de lucht… Zo leren we haar kennen en de waanbeelden (voor haar zeer reëel!) dringen ze steeds verder aan haar op. Beklemmend en zwaar is het thema maar tegelijkertijd maakt zij zich niet druk, zelfs niet over spreekbeurt. En toch blijft ze ook het gevoel houden dat ze iedereen (inclusief haarzelf) aan het kwijtraken is. Terecht dat achterin het boek info staat over zelfmoordpreventie. Je wordt er dan niet blij van, maar het is toch goed dat dit soort boeken worden geschreven.