Coby Rijf, waarvan de naam en de sexe zich als verteller van het verhaal, langzaam ontvouwt wordt samen met de plaatselijke dominee van het dorp voorvechter voor het netjes afhandelen van de aardbevingschade in Huizinge (Groningen).Ik kan me niet eerder een roman heugen waarin het thema van de Groningse aardbevingen en de afhandeling (lees: NIET afhandeling ervan) centraal staat. Maar dit is slechts een van de verhalen in boek. Haar relatie, haar werk (restaurateur), haar zelf ver/wantrouwen, haar relatie met God en het trauma uit haar jeugd wordt er allemaal heel natuurlijk in flashbacks en nergens cliché-matig in verwerkt. Maar bovenal is dit een roman die verrast door de sublieme eigenzinnige stijl. Zinnen die je gaat herkauwen, citeren aan je leesvrienden. “ik draag de dood van mijn evenbeeld”, “ons bed is veel te smal om boos te zijn’ en “Ik denk te veel. Het voelt alsof ik vastzit aan de sliert vol gedachten en de hele handel mee de trap op zeul”. Je vindt ze op elke pagina. En origineel debuut, zo mooi dat ik het voor de tweede keer heb gelezen.