Ik heb helemaal niks met die dagboeken en biechten aan zijn vrouw-boeken van Waterdrinken. Hij moet gewoon verhalen vertellen en dan hang ik aan zijn lippen. Want juist die combi van een journalist op locatie (want er zitten altijd genoeg autobiografische elementen in van deze half-Rus) en de heerlijke grote duim van Waterdrinker, doen wonderen. Eindelijk dus weer een roman die het topniveau van De Rat van Amsterdam met verve haalt. De heerlijke hoofdpersoon is Tolja (languit Anatoli Chitrov), een nogal naïeve mislukkeling. Hij vertelt zijn verhaal als hij in Parijs is . Het nu wordt je steeds meer duidelijk door de flashbacks. Door drank en gekken gedreven gaat hij gretig in op een aanbod van een zekere vage Van kampen die hem ruim geld biedt voor een klus in Rusland. Hij wordt opgeleid (door hem een stapel boeken te sturen…) tot handelaar in veredelde zaden. Wij als lezer weten dat hij er ingeluisd wordt. Verblind door de dollars, is Tolja wat trager van begrip helaas. Lekker (ont)spannend lezen. Prachtige relatie met de zangeres Zita, al is de relatie met haar en meerdere vrouwen wel erg sexueel getint. Het interesseert me totaal niet hoe vaak “ze het doen”. Maar goed, verder een grootse roman. Top!