Tip van Hans Loeve, boekverkoper bij ons in Groningen en Amersfoort over "" van
“De zelfgekozen eenzaamheid is ook een vorm van zelfzuchtigheid” is een van de zinnen waar je op herkauwt als je dit boek hebt gelezen. Of deze: “Je leeft in de werkelijkheid. Niet in de geboetseerde vorm die wij leven zijn gaan noemen”. Het is zo mooi beschreven hoe Willem buitendijks, in de uiterwaarde, leeft. Zonder telefoon, huisnummer, geld of huis. Maar een met de omringende natuur, die hem voedt en zijn hond als trouwe metgezel. Goedbedoelde ouders en “vrienden” vinden dat dit niet kan en willen Willem weer “normaal” laten functioneren in de maatschappij. Maar waarom vraagt niemand aan Willem wat hij wil? De grote overstroming wordt zijn redding of lijkt dat maar zo? Een droom of een sprookje? In elk geval zet Heijmans prachtig neer dat we de natuur naar onze hand hebben gezet zonder ons af te vragen of het goed is voor de natuur zelf… Maar los van de boodschap, een prachtig verhaal. Al die mooie zinnen…