Literatuur Tips

Susan Taubes schreef welgeteld 1 boek. Dit boek, dat in 1969 uitkwam. 1 week na verschijnen pleegde de Amerikaans-Hongaarse schrijfster zelfmoord. Het boek werd direct uit de handel gehaald en raakte totaal in de vergetelheid. Nu, meer dan 50 jaar later wordt het opnieuw uitgegeven. Het boek is met niets anders te vergelijken: dromen en werkelijkheid gaan -al dan niet geruisloos- in elkaar over, heden en verleden buitelen over elkaar heen. En je blijft (toch) geboeid. En het is zulke hoogstaande mooie literatuur met zinnen als: “Ze probeerde te geloven dat ze niet bij Ezra wegging omdat ze verslagen was, maar omdat ze hun beider nederlaag in dit huwelijk afwees, al was er niet meer van haar over dan de kracht van deze afwijzing”. Weergaloos en haar tijd ver vooruit.

De auteur is rechter in Den Haag en dit is haar 2e boek. Lees de flaptekst niet want dan weet je de helft al van het verhaal. Mocht je het wel lezen: blijft nog steeds een mooi boek. De hoofdpersonen zijn Mira (moeder) en Vera (dochter). Ze leven los van iedereen, Mira houdt op het ziekelijke af iedereen bij Vera vandaan. Ze lijkt overbezorgd voor haar, ook weer: bij het ziekelijke af. Waar mogelijk beschermt ze Vera voor de buitenwereld. Als kind moet Vera vaak naar het ziekenhuis, waarna Mira met haar weer verhuist. Vera ontgroeit haar moeder (haar vader werd het huis uitgezet zodra ze zwanger was) en gaat graven in haar jeugd. Waarom was ze zo vaak ziek? Waarom moesten ze zo vaak verhuizen? In een onderkoelde stijl lost ze samen met haar therapeut de raadsels op en knoopt haar levensdraadjes weer aan elkaar. Knappe schrijfstijl.