Boekenclub in Groningen over “Ga als een rivier”

Van liefde en perziken.

Door de aanbeveling van de uitgever (Voor lezers van ”Daar waar de rivierkreeften zingen”) en de auteur van het schitterende boek Lessen in chemie, Bonnie Garmus (“Een onvergetelijk verhaal”), werd mijn aandacht getrokken door dit boek. En wat ben ik blij dat ik het gelezen heb. Ik kan me niet meer herinneren dat ik ooit een traan heb gelaten om een boek. Maar nu gebeurde dat wel.

Op een avond in mei had ik met een aantal andere boekhandelaren de eer om de Amerikaanse schrijfster Shelley Read te ontmoeten op de uitgeverij. Zij vertelde dat ze bewust moest kiezen om docent te worden. Haar man heeft een fijne baan, maar financieel moest ze bijspringen. Ze kregen kinderen en haar leven was gevuld. Maar al die jaren zat er in haar achterhoofd een verhaal en toen het personage Victoria zich aan haar op drong, wist ze dat ze een boek moest gaan maken. Dat borrelde nog lang en uiteindelijk heeft ze de knoop doorgehad (“Very Scary”!!) en zei ze haar baan op en werd auteur. De rest is alweer geschiedenis want het boek is in meer dan 30 landen uitgebracht en is in Nederland in korte tijd al een groot succes.

Hoofdpersoon is Victoria is een geweldig mens. Met veerkracht, lef en een grote liefde voor de natuur. Het verhaal begint in 1948, Colorado op de boerderij. Het personeel en de andere gezinsleden zijn (op z’n zachtst gezegd) minder geweldig dan Victoria. Met name haar broer Seth is gewelddadig en discriminerend. Mede door zijn alcohol verslaving is hij ook onberekenbaar. De persoon van Seth en de verhaallijn van Victoria die verliefd wordt op Wil (“Wilson Moon werd mijn minnaar’) is emotioneel, bedrukt en spannend geschreven. Je leeft totaal met hen mee als haat en verdriet in hun levens komen.

De liefde en de veerkracht van Victoria doen denken aan Kya Clark, de hoofdpersoon uit Daar waar de rivierkreeften zingen. Beide zijn sterke vrouwen die moeten knokken tegen de Grote Boze Wereld. Maar Ga als een rivier is zeker zo goed, door de verschillende verhaallijnen, de gelaagdheid van het verhaal. Naast de verhaallijnen van de personages, speelt de natuur(met name de verbouw van Perziken) in Colorado, waar Read ook zelf woont, een grote rol. Na omzwervingen en het verliezen van een stuk van zichzelf weet ze zichzelf op te werken en de kwekerij te behoeden voor de ondergang.

Het boek heeft er in het hoofd van Read meer dan 10 jaar over gedaan. Aan alles, elk detail, merk je hoeveel zorg er besteed is aan dit verhaal. Geen vals sentiment, maar jezelf verliezen in een subliem verhaal waarvan er maar enkele per jaar uitkomen. Read vertelde dat ze al weer een ander verhaal in haar hoofd heeft, de basis voor het tweede boek. Maar dat duurt nog even, eerst mijn tranen drogen na dit boek.

Tijdens de boekenclub gaan we verder doorpraten over dit boek. Van harte aanbevolen en welkom.