Avond over omstreden kamparts Nico van Nieuwenhuysen

Nico van Nieuwenhuysen was voor de oorlog in Amersfoort een bekwaam en gerespecteerd chirurg, die in een van de mooiste huizen op de sjieke Berg (in Amersfoort) woonde.  Naast zijn drukke werkzaamheden was hij onder meer twaalf jaar lid van de gemeenteraad. Hij koos na de bezetting de kant van de Duitsers en ontpopte zich als een bijzonder hardvochtige arts in Kamp Amersfoort. Met de Nederlandse Ambulance trok hij na zijn kampartsperiode als SS-er naar het oostfront om gewonde Duitse soldaten op te lappen. 

Van Nieuwenhuysen werd na de oorlog veroordeeld tot twintig jaar cel en een levenslang beroepsverbod. Zijn vrouw en hun drie zonen werden in 1945 samen met andere als landverraders beschouwde Nederlanders langdurig in Kamp Amersfoort opgesloten en troffen daar op wraak belust bewakingspersoneel.

Over Nico van Nieuwenhuysen (1889 – 1967) en zijn gezinsleden schreven Adriaan van Es (gepensioneerd huisarts) en Arjeh Kalmann (journalist) een biografie onder de titel Maar ik ben geen schooier. Zij konden dankzij nauwe samenwerking met de in Amerika wonende kleinzoon Nicolaas-John van Nieuwenhuysen beschikken over het omvangrijke familiearchief.

De auteur Arjeh zal toelichten waarom zij het nodig vonden om deze pijnlijke Amersfoortse geschiedenis aan de vergetelheid te ontrukken. Ook zal hijover het leven van Nico van Nieuwenhuysen, zijn vrouw en zijn zonen vertellen, en een aantal van de morele en medisch-ethische kwesties bespreken die in het slothoofdstuk van het boek met kleinzoon Nicolaas-John, ook arts, aan de orde zijn gesteld.  De belangrijkste vraag is en blijft: hoe kon Van Nieuwenhuysen de Eed van Hippocrates waarmee hij zwoer het belang van de patiënt altijd voorop te stellen, zo flagrant schenden?